คิดฮอดน้อง นงนางนวนารถ
ใจสิขาดคี่ค้อย ปานสิม่อยระแม่งตาย
คิดนำหลายเด้หล่า คะนิงหาหวนฮ่ำ
บ่อาจนำหล่ำเยี่ยม เจียมจ้อผ่อมอง
ได้แต่คองคอยถ่า ห่วงหายามเหินห่าง
ฮักบ่จางจืดได้ จดจ้อจิ่มจม
หนาวฤดีบ่มีม้ม ยามลมโหมกระหน่ำ
สิหอบคำอ้ายเว้า ไปให้เจ้าแน่บ่น้อ
หลายมื้อแล้วบ่ได้พ้อ ทางเครื่องเสียงสดับ
สุดคะเนคะนานับ หน่วงมะโนในเนื้อ
สัมพันธ์เฟือแฝงฟั่น ย้านมันสิขาดแหล่ง
ย้านคำแพงคละเคลื่อน คะนึงค้อยค่อยคลาย
เสียงตามสายบายบ้าง คันเว้นหว่างทางนานหนัก
พอเป็นหลักว่าฮักเฮา บ่บางเบาเบยเบื้อง
ดอกคูณเหลืองหยดระย้า ดอกมันปลาเริ่มหอมอ่อน
อย่าลืมคอนถิ่นเค้า เด้อเจ้า...สาริกา..
:d:j:l-:d:j
Bookmarks