สงกรานต์ผ่านมา หลายคนคงได้ไปสัมผัสกลิ่นไอของแผ่นดินเกิดกันแล้ว แต่ยังมีอีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสได้กลับไป เนื่องจากสาเหตุหลายประการ อย่างใดก็ตาม มนต์ขลังของสงกรานต์ ซึ่งถือว่าเป็นวันขึ้นปีใหม่ของไทย ก็ยังมีมุมมองดี ๆ ให้เราได้เห็นคุณค่าของประเพณีอันดีงามอยู่ในตัว
วันเวลาเปลี่ยนไป อะไร ๆ รอบตัวเราดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงไป ความเจริญรุ่งเรืองแปลกหูแปลกตาเข้ามาแทนที่
อ.คอนสวรรค์ จ.ชัยภูมิ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของผม หลายปีที่ผ่านมาถือว่าเป็นอำเภอปิด เนื่องจากไม่ใช่เส้นทางหลักเชื่อมต่อระหว่างจังหวัด เป็นแต่เพียงเส้นทางเลี่ยงการจราจรที่รถบรรทุกอ้อย และพืชผลการเกษตร ใช้เป็นเส้นทางแล่นผ่าน และเป็นเส้นทางระหว่างตัวอำเภอกับจังหวัดชัยภูมิ และตัวอำเภอกับอำเภอแก้งคร้อ เท่านั้น
ตอนนี้มีรถทัวร์สาย กรุงเทพฯ - เมืองเลย ของบริษัท เมืองเลยแอร์ และภูกระดึงทัวร์ แล่นผ่าน สามารถจองตั๋วขึ้นรถได้ที่ตัวอำเภอได้เลย ไม่ต้องต่อรถเข้า จ.ชัยภูมิเหมือนเมื่อก่อน
และไม่กี่เดือนที่ผ่านมา มีร้านหมูกะทะ มีเซเว่นอีเลฟเว่น มี 108 ช้อป มีเทสโก้เอ็กเพรส มีตู้เอทีเอ็ม มีชายสี่หมี่เกี้ยวขายสองข้างทาง ...โอ้ว..ดูคึกคัก ๆ ไม่เลว ๆ
ผมปั่นจักรยานตระเวนรอบ ๆ หมู่บ้าน แทบทุกบ้านมีรถยนต์ส่วนตัวทะเบียนกรุงเทพฯ บ้าง ชลบุรีบ้าง เขตปริมลฑลบ้าง ในหมู่บ้านมีร้านค้าขายของชำ ร้านขายอาหาร ตอนเช้าและตอนเย็นผู้คนไม่ได้ทำอาหารให้ยุ่งยาก นึ่งข้าวหุงข้าวเสร็จก็ออกไปซื้ออาหารถุง สะดวกและง่ายดี
มีตลาดนัดในหมู่บ้านทุก ๆ วันจันทร์และพฤหัส เพื่อดึงดูดใจลูกค้าให้เลือกซื้อเลือกหา ส่วนมากจะใช้ชื่อที่ฮิตติดปากก็คือ ตลาดนัดคลองถมบ้าง ตลาดนัดบ้านหม้อบ้าง ให้พวกเรานำของเก่าเก็บออกมาซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน ถือว่าเป็นกู๊ดไอเดียทีเดียว
แต่ก่อน..ช่วงวันสงกรานต์ผมจะยืนอยู่ข้างถนน คอยสาดน้ำผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา ใช้โอกาสนี้ปะแป้งสาว ๆ แต่หลายปีมานี้เห็นความแรงของวัยรุ่นสมัยนี้แล้ว ได้แต่นั่งอยู่หน้าบ้านคอยให้ลูกหลานมารดน้ำดำหัวในฐานะลุงบ้าง น้าบ้าง พ่อใหญ่บ้าง ตามแต่ลูกหลานจะเรียก
วันเวลาเปลี่ยนไป อายุก็เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา เหลือไว้แต่ความทรงจำดี ๆ ให้ระลึกนึกถึงกัน ไม่ว่าในโลกของความเป็นจริง หรือในโลกไซเบอร์อย่างเว็บบ้านมหาดอทคอมที่พวกเราได้มีโอกาสได้มาพบกัน ณ ที่แห่งนี้ก็ตามที
ผมถือว่าเป็นบุญวาสนาที่พวกเราได้ร่วมกันทำ จึงทำให้ชาตินี้พวกเราได้มาพบกัน หลายคนได้แต่งงานกัน หลายคนได้พบกับกัลยาณมิตรที่ดี ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน เป็นสังคมที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปแล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคู่รักบ้านมหา ที่แจ้งผมมาก็มีหลายคู่ ย้ำเตือนผมว่าจะขอเชิญไปร่วมงานวิวาห์เป็นการส่วนตัว ห้ามตั้งกระทู้เด็ดขาด หากผมว่างก็ยินดีครับ
แต่ก็มีหลายคนที่นอกจากจะเจอมิตรแท้แล้ว บางทีอาจจะเจอกับศัตรูที่ถาวรก็มี (ฮ่า ๆ ๆ) สำหรับอันหลังนี้อย่าได้ไปใส่ใจมากมายนักครับ กระเทือนเม็ดริดสีดวงเปล่า ๆ
แต่ก่อนผมค่อนข้างซีเรียส เพราะไม่เคยพบไม่เคยเจอมนุษย์ประเภทนี้มาก่อน แต่ระยะหลังมานี้ผมเข้าวัดบ่อยกว่าเข้าโรงแรม (อิอิ) ก็เลยพอจะปลง ๆ บ้างครับ
มนุษย์เราไม่มีอะไรหรอกครับ ที่ทะเลาะเบาะแว้งกันหาทางปรองดองไม่เจอทุกวันนี้ ก็เพราะนำเอาเรื่องทุกเรื่องมาเป็นประเด็น จุดกระแส เปิดประเด็น กลัวเสียหน้ากลัวเสียฟอร์ม ไม่ได้แยกแยะ ข้าถูกฝ่ายเดียว คนอื่นผิดหมด หรือว่าประเภทติติงเพื่อก่อไม่ได้...ก็ครั้งเดียวพอครับ
หากทุกคนก้มลงมองหัวแม่เท้าตัวเอง และสำรวจตัวเอง หันกลับไปพิจารณาตัวเอง ยอมถอยคนละก้าว เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม มากกว่าประโยชน์ส่วนตัวและพวกพ้อง เรื่องการปรองดอง ให้ดูตัวอย่างเด็กอนุบาลตีกันและจับมือเล่นด้วยกันตามปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ไม่ได้เก็บมาคิด ...ถ้าทำไม่ได้ อายเด็กอนุบาลนะ...เอ้า...5555
Bookmarks