จากบ้านนามาโดนมื้อ เป็นสั่งคือคึดความเก่า
จากผู้แก่ผู้เฒ่า ความเพิ้นเว้า บ่ได้ยิน
จากกลิ่นดิน กลิ่นหญ้า ปูปลาอยู่ท่งไฮ่
จากพ่อแม่ปานขาดใจ หนีมาไกลจากบ้าน หัวใจนั้นกะห่วงหา
จากไฮ่นา เคยครองสร้าง กะได้ห่างมันมาไกล
จั่กปานได๋สิได้คืน ไปชื่นชมเบิ่งอีกครั้ง
ย้อนว่าหวังเฮียนสร้าง มีความฮู้คือผู้เพิ่น
จึงได้เดินจากบ้าน มาเฮียนฮู้อยู่ไกลเมือง
เอาความเหงามาเป็นเพื่อน เอาดาวเดือนมาเป็นหมู่
คั้นแม้นได้ความฮู้ พอแล้ว สิต่าวคืน