อยากก้าวเดินต่อไปในข้างหน้า
แต่ไม่กล้าข้ามวันอันเปลี่ยวเหงา
เพราะขาดเธอเคียงข้างไร้แม้เงา
จะข้ามวันเหงาอย่างไรไม่มีเธอ

ไม่อาจข้ามวันเหงาแม้นรู้ว่า
ทุกเวลาคือร่องรอยคอยฝันเพ้อ
ผ่านมาคือภวังค์เวลาที่ละเมอ
ยังสม่ำเสมอที่เพ้อครวญ

หากแม้นว่าวันหน้าข้ามวันเหงา
ในใจเรายังเฝ้าคอยอยู่เต็มส่วน
หวังอย่างนั้นหวังถึงวันที่รัญจวน
วันที่หวนมาคืนใจไว้ดังเดิม ...