***กาเจ็ดสบเทิงต้นหว้า ทิดบุญมา เพิ่นเว้าบอก
นางบุญสีจื่อได้ กะเลยเว้า ต่อขยาย
ทุกข่วงค่าย กะตาตื่น ตาโต
ปาดถีโธกาอีหยัง มาต่างสัก กุณีเซื้อ ..แท้หือ
พากันลือไปเหมิดแคว้น โสกันไป หลายป่อง
หือแม่นน้ำสิท่วมฟ้า โลกากว้าง สิมุ่นพัง
หรือแม่นสัตว์กลีบ้าน เป็นสารส่ง แนวขวาง
นำเอาความกลียุค มาครอบเมือง ให้แฮงฮ้อน
ทุกคนนอนปานไฟจี้ นางบุญสี มาแจ้งข่าว
บ๋า...เฒ่าทิดยาวอยู่บ่ได้ กะเลยฟ้าว ฮ่ำฮอน
มื้อนี้... ตอนสิไปจอบบ้อน ลองถามข่าว อาวบุญมา เบิ่งนา
มันสิจริงดั่งคำลือ จั่งบุญสี เอามาพ่น บ่หนอ
ยาว...กะลงเฮือนได้ พายเอาแห สิบสองศอก
กะเลยออกจากเหย้า เฮือนน้อย กระท่อมตอง
มื้อนี้ลมพัดต้อง ใบไม้หล่น ลงโผเผ
ใจกะโลเลคิด หือสิจริง ดั่งคนต้าน
มันสิเป็นไปได้ ฤๅ...อันกาดำ รูปก่ำ
มีเจ็ดสบดั่งต้าน มันสิงอก หว่างจั่งได๋..ซั่นเดะ
ยาวกะสงสัยแท้ อีแม่เอ้ย ท่านนักปราชญ์
จ่งแปลงสาส์นให้ฮู้ พอแจ้งหว่างใจ แหน่เปี๋ยง อัญญาเอ้ย...
Bookmarks