มื้อนี้ขี้ฝ่าใน กทม. คือเป็นสีครึ้มๆแท้น้อ เสี่ยงบ่นยุในใจของกึ่ม ในเช้าวันอาทิตย์
ทั้งที่เป็นวันหยุดของหลายๆคน แต่กึ่มกะต้องตื่นขึ้นมาเพื่อไปทำงาน ซึ่งในใจ
กะคึดว่า นอนห่มผ้าห่มเปิดหมอลำ มนต์แคน ฟังคือสิม่วนเนาะ แต่กะบ่สามารถ
ที่สิทำได้ เพราะสุดท้ายเขาก็ต้องไปทำหน้าที่ยุดี การเดินทางไปทำงานของเขา
กะเดินทางด้วย การย่างเพราะที่ทำงานยุใกล้ที่พัก กะสิย่างผ่านหน้า แสงจันทร์แหน่
ร้านคาราโอเกะแหน่ เบิ่งนั้นเบิ่งนี้ไปคราวเดียวกะฮอด พอมาฮอดที่ทำงาน กะมีเสียง
เอิ้นใส่มาว่า กึ่ม พอดีเลยมานี่ๆ นึกว่าแม่นโตบ่มาทำงานเด้นิ เฮาสิพามาเบิ่งอันนี้
อิหยังน้อต่าย คือดึงแขนเฮาแฮงแท้ เร็วๆมันสิบ่ทันเด้ เสียงต่ายเทิงเว้าเทิงดึงแขน
เพื่อที่สิลากไปเบิ่งอิหยังซักอย่าง พอไปฮอดลานจอดรถ กะเห็นหญิงสาวแต่งตัว
แบบชนิดที่ว่า เปรี้ยวจี๊ดเลยละยืนยุข้างรถ ต่ายกะบอกว่า พุ่นๆเบิ่งแหน่ กึ่มกะเลย
เตะก้นต่ายไปเทื่อหนึ่ง บักโรคจิตเอ้ย พามาเบิ่งอันนี้ติ ว่าแม่นพามาเบิ่งอิหยัง
ต่ายกะว่าเป็นได๋แหน่ละมึง กึ่มกะว่า คั่นสิเบิ่งจั่งชีบ่อึดบ่ยากดอกต่าย เอ๋าเผิ่นนิคือเว้า
แนวนี้ เสียงต่าย เว้าออกมาค่อยๆ ต่ายกะเว้าต่อว่า หาเบิ่งยากเด้อมึงที่สิพ้อ
เขามารับ กันแบบนิ เฮาอยากให้โตตาสว่างเด้นิ กึ่มเริ่ม งง นำคำเว้าต่าย ต่ายโตพา
เฮามาเบิ่งหยังนิ เอ๋ากะพามาเบิ่งผุสาวโตเด้(ต่ายเข้าใจแบบนั้น) มีคนขับรถมารับเลา
โตเห็นบ่นั้นนะ ฮ้าวๆๆๆๆสรุปละบ่แม่นพามาเบิ่งผุสาวนุ่งสั้นคนนั้นแม่นบ่ บ่ๆๆๆๆๆต่ายตอบ
สรุปแล้วกะคือต่ายพามาเบิ่ง เธอคนนั้นที่มีคนขับรถมารับ เทื่อก่อนยังบ่ถาม เทื่อนี่
กะพ้ออีกแล้ว....สรุปแล้วอ้ายอกหักแม่นบ่นาง
...บักห่ามึงเอ้ย ว่าแต่กูโรคจิตมึงแห่งเป็นหลายกั่วกูเนาะ....เสียงบักต่ายด่า
กะส่างมัน ตอนนี้ตาลายหูอื้อเบิดแล้ว
อ้างข้อความนี้
Bookmarks