ยามอ่อนล้าเหนื่อยแรง
เพราะมัวแข่งกับหน้าที่
ฝืนทำไปใคร่ให้อนาคตดี
ทั้งที่กายตอนนี้ทุกข์ระทม
กายเจ็บมากไปใจก็ท้อ
หนักจริงหนอก็ควรหัดวาง
ลองมองสิ่งรอบตัวข้าง-ข้าง
เราควรผ่อนครายบ้าง ณ ปัจจุบัน
หากวันนี้ชีวียังไม่มอด
พรุ่งนี้เรายังรอดมีฝันใหม่
แต่วันนี้ล้มเจ็บเล่าทำฉันท์ใด
วันข้างหน้าคงไม่ได้ดั่งใจปอง
ทำวันนี้เป็นสำคัญกว่าวันหน้า
ฟ้ามีหม่นผ่านมาก็สิ้นหมอง
สุขพร้อมอยู่กับวันนี้ตามครรลอง
กาย-ใจพร้อมพรุ่งนี้ย่อมมีชัย
[MUSIC]http://www.google.co.th/embed/137842774/760f2543[/MUSIC]
Bookmarks