เพราะความคิดถึงไปไม่ถึง
มีแรงฉุดดึงความห่างเหิน
ราวฟ้าดินเส้นทางที่ให้เดิน
จำเผชิญเหินห่างเพราะห่างไกล

อุปสรรคมากมายที่คอยกั้น
จึงเหลือแต่คืนวันจนหวั่นไหว
สิ่งที่ผ่านพบสิ่งที่เห็นคือปัจจัย
จนหวั่นไหวหัวใจทรมาน

เก็บหัวใจไว้เงียบเงียบ
ไม่อาจเทียบหัวใจใกล้ประหาร
เท่าที่เป็นเท่านี้พอประมาณ
เก็บอาการไม่ไหวใจไม่แข็งพอ ...