สมัยเมื่อตอนที่ผมเป็นเด็กนักเรียนมัธยม แม่ให้เงินผมไปโรงเรียนวันละ 1 บาท ก็เอาเงิน 1 บาทนี่แหละไปรวมกับเพื่อน ๆ ซื้อส้มตำมากินกัน ใครมีข้าวเหนียว ใครมีปิ้งปลา ก็นำมารวมกันกินตอนพักเที่ยง เป็นความผูกพันที่ทุกครั้งที่ระลึกถึงมีความสุขใจอย่างที่สุด
แต่สมัยนี้การเลี้ยงลูกมีความยากลำบาก เนื่องจากความเปลี่ยนไปของสังคมและเศรษฐกิจ ประกอบกับสิ่งเร้าสิ่งกระตุ้นมีมากมายรอบตัว เด็กนักเรียนวัยรุ่นชายหญิงสมัยนี้ พวกเราที่เป็นรุ่นพ่อแม่เห็นแล้วต้องอายแทน
ด้วยเหตุนี้ผมจึงมีความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะผมมีลูกชายคนเดียวที่พอจะปิดตาผมได้เมื่อยามที่ผมหลับไม่ตื่น ผมจึงจำเป็นต้องให้เขาเข้าสู่สถาบันที่เรียกว่า "วิทยาลัยลูกผู้ชาย" เพื่อให้เขามีระเบียบและวินัย
แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นทั้งหมดทั้งสิ้นอยู่ที่การปลูกฝังและการอบรมบ่มนิสัย และถ้าท่านโชคดีก็ขึ้นอยู่กับความใฝ่ดีของลูกเราเอง
อย่างไรก็ตามความรักความห่วงใยที่พ่อแม่มีต่อเรา ก็คงจะเหมือนเรามีความรักและความห่วงใยต่อลูกของเราตลอดอายุขัย
วันนี้ผมได้นำตัวอย่างบางตอนของ "ลูกเทวดา" บางอริยาบถในสถาบัน "วิทยาลัยลูกผู้ชาย" มาให้พวกเราดู เพื่อที่จะบอกว่ามนุษย์เราเป็นสัตว์ประเสริฐ สามารถที่จะฝึกฝนอบรมได้มากกว่า ช้าง ม้า วัว ควาย ลิง ค่าง บ่าง ชะนี หรือปลาโลมา และแมวน้ำซะอีก :l-
ฉุกเฉิน...ว.2...ทางไปป่าละเมาะไปทางนี้
ในขณะที่ทำกิจธุระ ให้ส่วนที่เหลือยิงสนับสนุนไว้
Bookmarks