มาบางกอก...

[wundee2513]

...ตีสี่ตีห้าขับรถราใจถึงแล้ว
จากสระแก้วเมืองอรัญสู่เมืองฟ้า
เผลอแวบเดียวเลยเขตถิ่นบ้านนา
แสงส่องฟ้าอรุณแล้วแสงตะวัน

ใจรำพันเมืองสวรรค์ที่เขากล่าว
มีเรื่องเล่ามากมีแหล่งสุขสันต์
แล้วไหนเลยแหล่งเล่าเขาเว้ากัน
แต่ตัวฉันนั้นพบเห็นแต่วุ่นวาย

แซงซ้ายย้ายแซงขวาตัวจรวด
ฉันขมวดปวดหัวกลัวเหลือหลาย
บีบแตรไล่ใส่ไฟส่องฟ้องลวดลาย
ไม่ดูป้ายฉันบ้านนอกอยู่คอกนา

ขึ้นทางด่วนเขียนกวนหรือ
ที่ควรคือทางอืดอาดคงเข้าท่า
รถติดแง็กยาวเหยียดหลายร้อยวา
จ่ายเงินตราเพื่อผ่านด่านต้องผ่านคิว

ลิบลิ้วป้ายเจ้เล้งพอเล็งเห็น
คนนี้เป็นเคยเป็นข่าวคราวแกกริ้ว
เล็กๆ น้อยๆคนมือพร่อยพอชิวชิว
แต่แกกริ้วออกเต็มที่เป็นคดีความ

ผ่านมาได้ผ่านป้ายเจ้ใจจะขาด
ไม่น่าประมาทน่าจะมาแต่ตีสาม
ช่างมากเหลือรถราเมืองกรุงงาม
เขาโทรตามจะสละสิทธิ์หรืออย่างไร

ได้ทีเหยียบเต็มที่รถบ้านนอก
เมืองบางกอกอ่อยซ่อยคงไม่ไหว
ลงทางด่วนที่อืดอาดบาดหัวใจ
ข้ามทางรถไฟใกล้ที่หมายตรง

ถึงที่หมายหายใจได้ทั่วท้อง
มาถึงห้องต้องถูกถามตามประสงค์
คือประสบการณ์เพราะประสบตรง
ปีนี้คงเป็นประวัติ...สวัสดี...

[พล พระยาแล]

เจ้าเข้ามาทำไม่ไม่ส่งข่าว
ถึงเรื่องราวเข้ากรุงยุ่งที่ว่า
พี่จะไปพาน้องท่องทิวา
และราตรีนี่นี้ที่สวนลุม....555

[คนจนผู้ยิ่งใหญ่]

มาแนวนิลาศ เมืองบางกอก นี่ละเมืองศรีวิไลยุ่งเหยิง มาทางสารคามเด้อรถจั๊งบ่หลาย

[wundee2513]

ลาแล้วลาเมืองฟ้าเมืองบางกอก
กลับบ้านนอกคืนคอนบ้านนาฉัน
จากบ้านนาอยู่เมืองฟ้ามาหลายวัน
ทุกคืนฝันเห็นท้องทุ่งน้องนางคอย

ขอกลับบ้านสานฝันที่เคยเชื่อ
ยังสุขเหลือถึงแม้ฝันนั้นมีน้อย
ฉันขอมีฝันทุกวันกับเนื้อกลอย
น้องคนคอยจงรอพี่วันนี้จะกลับมา

ขออำลาเมืองฟ้าให้อาศัย
ขอขอบน้ำใจให้ที่ได้ศึกษา
ขอจากจรเมืองอมรขออำลา
ขอกลับบ้านนาคราหน้าจะมาเยือน ...