พนมกรแด่สุนทรภู่ครูนักปราชญ์
อภิวาทวันทาครูผู้ประเสริฐหวังเกิดผล
ให้สมมั่นอักษรสาส์นงานกลอนอีกสักคน
ดั่งมีมนต์คอยสะกิดให้จิตงาม

หากการใดล่วงล้ำเกินคำท่าน
เกินรำพันผิดครรลองต้องของห้าม
การใดใดไม่อาจรู้ได้แล้วนั้นก็ตาม
ในทุกยามได้ล่วงเกินข้าน้อยขอขมา ...

....................

...ยิ้มเข้าไว้เมื่อหัวใจเราเชื่อมั่น
ยิ้มทุกวันเชื่อมั่นเราหรรษา
ยิ้มหมดใจมอบไว้ในแววตา
ยิ้มเถิดหนาน่ารักนะคนดี

ยิ้มเข้าไว้หัวใจอย่าทำเศร้า
ไล่ความเหงาให้หายจากตรงนี้
ยิ้มเล็กน้อยผลพลอยได้นับทวี
ยิ้มทุกที่แม้มีทุกข์เรายิ้มยวน

ยิ้มแล้วแก้วตาหน้าน้องใส
น้องยิ้มคราวใดใจพี่นี้ต้องหวน
คิดถึงเจ้าเพราะรอยยิ้มไม่เรรวน
ต้องคร่ำครวญคิดถึงเจ้าทุกค่ำคืน

นวลน้องอย่าหมองนะคนดี
ชีวิตพี่หากจะสิ้นไม่ตื่นฟื้น
เพียงเห็นยิ้มงามยามค่ำคืน
ไม่อาจฝืนชีวิตไว้ขอได้เห็นแต่ยิ้มงาม ...