....ทุกวันนี้คนรุ่นใหม่อายุ 30 ปีลงไปจะไม่ค่อยรู้จักบักกะหล่องงัว ลักษณะบักกะหล่องจะทําจากโลหะกรวงข้างใน และจะใช้เหล็กแท่งหรือเหล็กกลมไปผูกใว้ด้านในอีกทีหนึ่ง เสร็จแล้วนํามาแขวนใว้ที่คองัว หรือคอควาย
...นับว่าเป็นภูมิปัญญาของชาวอิสานบ้านเฮาที่สืบต่อกันมาชั่วลูกหลาน สมัยก่อนเวลาเอาวัวควายไปเลี้ยง ตามทุ่งนา ป่าเขา ก็จะปล่อยวัวควายหาและเล็มหญ้าตามใจชอบ ส่วนเจ้าของวัวควายถ้าเป็นผู้บ่าวสํ่าน้อยก็หาชวนผู้สาวไปหาขึ้นต้นบักค้อสั้นแล่ว อิอิ การที่ใช้หมากกะหล่องแขวนใว้ที่คอวัวหรือควายนี้ ก็เพื่อจะให้เรารู้ว่า วัวควายที่เรานํามาเลี้ยงนั้นอยู่จุดไหนนั้นเอง ง่ายต่อการตามหา
...แต่ละจังหวัดหรือพื้นที่อาจจะเรียกไม่เหมือนกัน บางพื้นที่จะใช้ ไม้ หรือไม้ไผ่ทํา เรียกว่า "ขอควาย" นั้นเอง ดังกลอนลําที่ อ. คําเกิ่ง ทองจันทร์ เผิ่นแต่งใว้ว่า "ดังกะดังทางขอผู้กินแม่นควายพู้น"
Bookmarks