พอใจในสิ่งที่มี...ยินดีในสิ่งที่ได้(ดีกว่า...บ่)

[บ่าวหัวเขียง]

จากแหล่งข่าวที่พอจะเชื่อถือได้บ้าง(เล็กน้อยถึงปานกลาง) ระบุว่า สำนักงานบ่าวหัวเขียง
ได้ทำโพลสำรวจเกี่ยวกับความสุขความทุกข์ของคนทั่วไป(2 คน)เกิดจากปัจจัยหลัก 2 อย่างใหญ่ๆนำกัน คือ
1 เรื่องเงิน ทุกคนต้องเฮ็ดงานเพื่อแลกเงิน(นอกจากคนขี้คร้าน หรือ ลูกเศรษฐี) ไผเฮ็ดงานหลายกะได้เงินหลาย
ไผเฮ็ดงานน้อยกะได้เงินน้อย(มันคือสัจจะธรรม) พอได้เงินมากะเอาไปแลกเปลี่ยน(ซื้อข้าวซื้อของ)
ซื้อของได้หลายตามความต้องการกะมีความสุขหลาย ซื้อของได้น้อยบ่ตามความต้องการปานได๋กะมีความสุขน้อย(เพราะเงินน้อย)
บางคนอาจจะบ่เหลือได้ซื้อเลย กะคือบ่มีความสุข นั่นเอง
อีกอย่างหนึ่ง คือคนมีเงินหลายกะบ่ดี(ย่านถืกปล้นจี้)อันนี้กะมีทุกข์คือกัน
จั๋งว่าบางคนถืกรางวัลที่1 หยังบ่มีความสุขเลย...กะมี(เลยบ่อยากถืก)
2 เรื่องความฮัก (ฮักหลายซังหลายเพิ้นว่า) ถ้าทุกคนรู้จักพอประมาณกะดี คือฮักพ่อ ฮักแม่ ฮักพี่ ฮักน้อง
หรือถ้ามีครอบครัวแล้วกะให้ฮักสามี(ภรรยา) ฮักลูก ฮักเต้า เฮ็ดงานเลิกงานตรงเวลา ทุกคนในครอบครัวกะจะมีความสุข
สามี-ภรรยา กะบ่คอยหวาดระแวง หรือคอยทะเลาะ(เถียงกัน) กินข้าวกะแซบ นอนกะหลับ
แต่ถ้าทุกคนมีความฮักที่บ่ฮู้จักพอ ต้องการค้นหาสิ่งแปลกๆใหม่ๆ เพื่อแสดงว่าเจ้าของเก่ง(แสดงกล้ามดาก)
คือการมีกิ๊ก ตอนใหม่ๆเพิ้นกะมีความสุขอยู่ แต่เป็นความสุขแบบหลบๆซ่อนๆ(ความลับบ่มีในโลก)
หลังๆไปความจริงค่อยๆเปิดเผย ความทุกข์กะเริ่มจะแทรกซึม...จนสุดท้ายกะจะมีแต่ความทุกข์

บัดนี้ล่ะ...นรกชัดๆ
กิ๊ก...กะ...สิถิม
ผัว(เมีย)...กะ...สิปะ
ลูกเต้า...กะ...สิมีปมด้อย
พี่น้องฮู้ข่าว...กะ...สิเริ่มจ่ม
พ่อกับแม่...กะ...สิเริ่มปวดหัว(นำ)

เพราะฉะนั้นแล้ว

คนทุกคนควรมีความพอเพียงไว้ป็นที่ตั้ง(พอใจในสิ่งที่ตนมี.....ยินดีในสิ่งที่ตนได้)

[ร้อยหมื่นพันไมล์ไกลบ้าน]

เหมือนจะใช่ แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ทั้งหมดหรอกค่ะ
ความสุขใจของคนต่างกัน ความรัก การเงิน อาจจะเป็นแค่ส่วนหนึ่ง
แต่คงไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตคู่หรอกค่ะ และการติดต่อพูดคุยกับคนอื่นๆก็ไม่ได้หมายถึงการหาใหม่
การที่พูดคุยกันบนโลกออนไลน์ ไม่จำเป็นต้องจบกันตรงความเป็นกิ๊กกันเสมอไป
อาจจะเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง ในโลกความเป็นจริงความคิดส่วนตัวเห็นว่าต้องศึกษานิสัยใจคอกันอีกเยอะ
โดยส่วนตัวแล้วคิดว่าถ้าไม่มีการพูดคุยส่วนตัว คิดว่าก็เหมือนไม่ได้รู้จักบุคคลนั้นเลย
ถ้าไม่ได้เห็นหน้าตาตัวตนจริงๆ ความเป็นไปได้ที่จะกิ๊กหรือความสัมพันธ์ที่มากเกินเพื่อนมีน้อยมากๆค่ะ

[ฅนภูค่าว]

สุขใดไม่เท่า ล้วงกระเป๋าแล้วเจอตังค์(แบ้งค์พัน)

[พล พระยาแล]

"แต่ถ้าทุกคนมีความฮักที่บ่ฮู้จักพอ ต้องการค้นหาสิ่งแปลกๆใหม่ๆ เพื่อแสดงว่าเจ้าของเก่ง(แสดงกล้ามดาก)
คือการมีกิ๊ก ตอนใหม่ๆเพิ้นกะมีความสุขอยู่ แต่เป็นความสุขแบบหลบๆซ่อนๆ(ความลับบ่มีในโลก)
หลังๆไปความจริงค่อยๆเปิดเผย ความทุกข์กะเริ่มจะแทรกซึม...จนสุดท้ายกะจะมีแต่ความทุกข์"



ออย มาคือเว่าปานตาเห็นแถะน้อบาดเนี่ย ..........

[pui.lab]

เป็นอิหยังก็ทุกข์เหมิดหล่ะพี่น้อง มีครอบครัวก็ทุกข์ เป็นกิ๊กก็ทุกข์ โสดก็ทุกข์
บ่โสดก็ทุกข์ จน รวย ก็ทุกข์

***เพราะฉนั้นจงพอใจสิ่งที่ตนมีอยู่ พอเพียง และเพียงพอ
ฟังธรรม มีความรู้ผิด รู้ชอบ ทอนี่ก็คลายทุกข์ได้ล่ะ (บ่เหมิดทุกข์แต่บรรเทา)

[ติ๋ม เปอร์โย]

อ้างถึง...อ้ายเสริฐ คนภูค่าว....สุขใดไม่เท่า ล้วงกระเป๋าแล้วเจอตังค์(แบ้งค์พัน)

แม่นจ้าอ้าย...บ่มีแบ้งค์พัน แบ้งค์500กะโอเคหละจ้าอ้าย...อิอิ



ความสุขที่แท้จริงมันกะต้องมีส่วนประกอบอิหยังหลายๆอย่างหละจ้า...แล้วกะขึ้นอยู่กับความพอดีของตัวเฮาเองพร้อม...
แล้วความพอดีของแต่ละคนกะบ่ทอกัน...กะลองๆค้นหาโตเองเบิ่งว่า...ความพอดีของโตเองอยู่ประมาณใด๋...
ส่วนติ๋มกะมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่ในระดับหนึ่ง...มีลูกดีเรียนเก่งคือแม่มัน บุ๋ยยยย แอ๊ะ เว้าเล่นซื่อๆ...อิอิ
มีงานที่เจ้าของมักทำ...มีพ่อ แม่ พี่น้อง มิตรสหายที่ดี...มีความสุขแล้วจ้า...
ส่วนที่เป็นทุกข์กะมีอยู่คือกัน แต่นั่นบ่แม่นปัญหาใหญ่...ทำโตให้สบาย อิหยังสิเกิดกะต้องเกิด...กล้าเกิดกะต้องกล้าเจ็บกล้าตาย จบ....
ตื่นเช้ามาขอบคุณพระ คุณเจ้าที่ยังลุกหย่างได้...แล้วกะ"ทำวันนี่ให้ดีที่สุด"

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

ติ๋ม... เบิกก่อน 2 ใบ สิไปจ้างหมอลําซิ่งทางศรีเมืองใหม่มาลําให้ฟังสดๆงานแห่เทียนเข้าพรรษาอุบลฯ