...ขอส่งใจแนบในความคิดถึง
ไม่ลึกซึ้งจึงเกี่ยวแขนแทนห่วงหา
ความห่างไกลแต่เกี่ยวใจให้นำพา
รู้ไหมว่าสุดปรารถนาคือเจ้าอรชร

อยู่ที่ไหนรู้หรือไม่ใจนี้ไม่เคยห่าง
เพียงไม่อาจอ้างแทนที่ด้วยอักษร
ลมหายใจที่มีทุกที่มีเจ้าอยู่ทุกตอน
จึงขออ้อนฝากใจไว้สายลมให้พัดพา

ฝากหัวใจแนบไว้ยามเจ้าว่าง
คิดถึงบ้างคนที่เคยเอ่ยรักด้วยภาษา
เพ้อทุกคำพร่ำทุกที่อยากพบสบสายตา
ด้วยคำว่า" รักแต่เธอเสมอใจ "