ขวากหนาม
ขวากหนามนั้นเล่าตั้งเอาไว้ ให้ทวงถาม
และขวากหนามนั้นเล่า เฝ้าติดตาม
แม้จะอยู่ณ.แห่งหนใด เล่าเฝ้าตามติด
ติดตามและทวงถาม ค่าของมัน
ถึงยามฝัน ยามท้อยังทวงถามค่าของมัน...
แม้อากาศหนาวเหน็บ ย่อมเจ็บทรวงใน
ขณะวารีนั้นเหือดแห้งเสมือน ปางโพ้นบุราณ
ยังแบกบานหัวใจไป ตะกายตะเกียกเฝ้าถาม...หา
แล้วเพรียกหาเพรียกเพรียกถึง จุดหมายและปลายฝัน
แม้ปลายนั้นจะล่องลอย สร้อยระย้าเย็น
เพิ่มคุณค่า ดุจเพชรเม็ดเดียว สูงส่งดังสวรรค์
ก็ไม่ไกลปลายฝันอันเลือนลาง ดั่งเทพสรวง
ดุจขวากหนามนั้นร่วมประจัญ ฟากฟ้าสีคราม
ยามเมื่อฝันนั้นสมปองคงต้องมี วันที่รอ
จะไม่ท้อแม้ต้องฟันฝ่าไป ไม่รั้งรออริราช
ไม่เคยกลัวและต้องสู้เพื่อถิ่น ที่หวังไว้ให้ยั่งยืน
แม้กล้ำกลืนฝืนไม่ท้อต่อต้องกลืนกิน ที่ปลายฟ้าหวัง
Bookmarks