บ่อยากพลัดพรากน้อง อ้ายจำจ่องใจไป พอยามตาเว็นสาย อ้ายสิไกลลัยเจ้า
คันแม่นบุญเคยสร้าง ผลาเฮาเคยได้ฮ่วม คันแม่นคาดสิได้ร่วม ไปแล้วกะต่าวคืน

บ่อยากพลัดพรากเว้น เวรหากจ่องจำหนี บ่อยากไกลสายคอ แม่เวรหากพาเว้น
อยากเห็นโตแม่เวรเด้ สิเป็นโตจั่งใด๋แนหน่อ คันแม่นโตคือหอย คันแม่นฮอยคือม้า สินำฆ่าบ่ให้ยัง