เดือนนี้เป็นเดือนที่มีความวุ่นวาย สับสน และงง กับการบริหารจัดการด้านเวลาพอสมควร เพราะงานที่รุมเร้าโหมกระหน่ำ เพื่อให้ทันกับเดือนสุดท้ายของปีงบประมาณ
ฝากถึงมิตรรักแฟนเพลงที่โทรไป อาจจะไม่ได้รับโทรศัพท์ หรือรับแต่อาจจะบอกว่า "งานยุ่ง" "เดี๋ยวผมจะโทรกลับใหม่" "หรืออะไรก็ตามเพื่อที่จะบอกว่า ผมไม่พร้อมที่จะรับโทรศัพท์ในขณะนั้น ก็ขอให้เข้าใจว่า ผมยุ่งจริง ๆ ไม่ใช่ยุ่งธรรมดา
"สู้ ๆ นะ ขอให้งานสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดี" กับ "ว้า...อะไรก็งานอะไรก็งาน มันจะยุ่งอะไรกันนักกันหนา" นี่คือความแตกต่างระหว่าง พูดเป็น กับ พูดได้
วันนี้เป็นอีกวันที่มีความสับสนวุ่นวาย หลังจากเข้าเวรเมื่อคืนวาน ก็อดหลับอดนอน สมองมึนงง หูก็ปวดสุดทรมาน กลืนน้ำลายก็ปวด ไอก็ปวด ไม่รู้เป็นอะไร สงสัยขี้หูตัน ก็เลยได้โอกาสขออนุญาตมานอนพักผ่อนครึ่งวันบ่าย :l-
พอใกล้เวลา 17.00 เสียงโทรศัพท์ดังมาเป็นระยะ สายตาชำเลืองดูแบบครึ่งหลับครึ่งตื่น สลัดหัวด้วยความมึนงง
กดรับสาย "ฮัลโหล..นอนตื่นหรือยังครับ ค่อยยังชั่วหรือยัง ให้ลงมาที่ทำงานด่วนเดี๋ยวนี้เลย มีงานตีกลับมาแก้เพียบ เงินผิดไปบาน ต้องส่งให้ทันพรุ่งนี้เช้า" ออย...เซ็งเลย
ประกอบกับสายฝนก็เทลงมาอย่างระห่ำ เสียงโทรศัพท์อีกสายก็ดังขึ้น ฮัลโหล ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ โอ้ย...สัญญาณไม่ดี ทั้งรับโทรศัพท์ ทั้งวิ่งฝ่าสายฝน อย่ากระนั้นเลย เกิดฟ้าผ่ามาไม่คุ้ม รีบวางไปก่อนดีกว่า.... ยอมให้โดนด่าทีหลัง
นั่งแก้งาน แก้ตัวเลข แก้จำนวนเงิน เซ็นชื่อกำกับ มองออกไปทางหน้าต่าง สายฝนกระหน่ำ ยังกะฟ้ารั่ว ได้เวลากลับบ้าน ลงมาจากที่ทำงาน .....จ๊ากกกกกกก ...น้ำท่วม
"พี่ขนของช่วยผมด้วย" เสียงร้องขอความช่วยเหลือ ผมช่วยขนของ และรีบวิ่งขึ้นบ้าน กลับลงมาพร้อมด้วยกล้องมือ 8 คลองถม เพื่อเก็บเอาบรรยากาศสด ๆ ร้อน ๆ ที่เพิ่งผ่านพ้นไปมาฝาก.... เพื่อยืนยันว่า.... ผมไม่ได้โกหก..ผมมีหลักฐาน..55
Bookmarks