กำลังแสดงผล 1 ถึง 3 จากทั้งหมด 3

หัวข้อ: นิทานสร้อยสายคำ(ว่าด้วย กำเนิดประเพณีต่างๆ)ตอนที่๓

  1. #1
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ หลานปู่
    วันที่สมัคร
    Aug 2012
    กระทู้
    83

    นิทานสร้อยสายคำ(ว่าด้วย กำเนิดประเพณีต่างๆ)ตอนที่๓

    ก็จึงไปไขต้านบิดาตนพ่อ กับทั้งพระแม่เจ้าเฮียงหน้าสู่คน ข่อยก็คึดอยากสร้างถือศีลตามฮีต เอาพระธรรมเป็นที่ตั้งมาไว้ใส่โต ขอให้พระพ่อเจ้าทั้งแม่มารดา ขอจงมีกูณาโผดผายปางนี้ แต่นั้นสมภารไท้ทั้งสองพ่อแม่ ก็บ่อขีนลูกแก้วประการแท้สิ่งใด พร้อมว่าแล้วได้ฤกษ์ยามดี วันพฤหัสเดือนหกชวดปีมณีพร้อม นามอุตตะมังตั้งราชามหาโชค ก็จึงได้บวชให้สมแม้งปรารถนา พวกพี่น้องพร้อมภาคประชาชน พากันโฮมช่อยบุญหนุนค้ำ เอาพระธรรมมาไว้ตามครองพุทธบาท เผื่อไท้ได้บวชสร้างสมแม้งดั่งประสงค์ เมื่อนั้นสังฆราชจึงให้บรรพชาตามฮีต บรบวรครบถ้วนดีแท้สู่แนว เข้าไปสู่หน่วยแก้วสมดั่งใจหมาย ทรงสีลธรรมอยู่เกษมหายฮ้อน ยูทางทำเพียรสร้างศีลธรรมสืบต่ิอ คำสอนของพระพุทธเจ้าบ่อมีได้เสื่อมสูญ ท่านเอย ท้าวบ่อคึดอ่าวเอื้อ ประการสิ่งฉันใด ปฏิบัติศีลธรรมบ่อมีทางคร้าน คันว่านานมาได้หลายปีสอนใหญ่ บุญผลามีมากล้นเห็นแก้วหน่อธรรม อานิสงส์นำค้ำนำชูยู้ช่อย แท้แหล่ว ได้สิบหกบวชสร้างเฮียนฮู้ศาสนา ท้าวก็ทำเพียรได้ศีลธรรมหมั่นแก่น เพียรธรรมของพระเจ้าหญิงนั้นบ่อประสงค์ ท้าวก็บวชอยู่ได้สิบหกขวบพรรษา ก็จิงลาสิกขาออกมาทำย้าว จั่งประสงค์ซ้อนสาวงามเป็นคู่ เอาเมียพอได้หมายชาติไว้พอเป็นเชื้อบ่าวจารย์ แท้แหล่ว ท้าวจิงไปหาได้หญิงงามผู้หนึ่ง เป็นกฎุมภีเจ้าของล้นมากหลาย ทางสาวนั้นก็หากงามหลื่นล้นคืออินทร์ปั้นหล่อ เป็นคู่เจ้ามาแท้แต่หลัง ชื่อว่าเอกามะเลยาวัฒนาแก้วเทียมกายเฮียงฮ่วม เป็นคู่ซ้อนเทียมข้างฮ่วมเสนห์ อันว่าพ่อแม่เจ้าหากปุนปลูกตามครอง ให้เป็นผัวเมียกันฮ่วมเฮียงเตียงซ้อน ท้าวก็เอาเมียซ้อนชอนสองนานยิ่ง จึงได้มีลูกน้อยแทนเชื่อสืบแนว แท้แหล่ว ท้าวบ่อได้เป็นพระยาสร้างเสวยเมืองตุ้มไพร่ ยกให้พระพ่อเจ้าเสวยสร้างสืบไปเจ้าเอย ก็หากฤาชาเท่าในเขตนครหลวง สมภารเพ็งไพร่กลัวเกรงย้าน มีแต่หลายเมืองเข้าเอาสินมาส่วย ทุกเขตค่ายยอย่องว่าดี คันว่าเลยมาได้สิบสองปีทัดเที่ยงท่านเอ้ย ทางพระยาบ่อเที่ยงหมั่นในศีลกลับโลภ ครองศีลธรรมบ่ออ่าวเอื้อไลถิ่มบ่อชา ความเดือดร้อนของประชากะบ่อเกี่ยว ทศธรรมสิบประการบ่ออ่าวเอื้อ เซาย้านบ่อเกรง ทางศีลห้าบ่อมีอายย้านย่อน ฆ่าสัตว์กินแต่ละมื้อบ่อมีเว้นแต่ละวัน มีทั้งใจโมโหฮ้ายโกธาพวกไพร่ ชาวเมืิองเกิดเดือดฮ้อนบ่อมีได้อยู่เย็น อันว่าพระยาศิรินันทะกุมารเจ้าบ่อตามครองทศราช เห็นแต่ทางโลภล้นเชิงชู้สู่สาว ทั้งกินเหล้าเมามายบ่อฮู้เมื่อ หลงทางบุญบ่อเอื้อลืมไว้บ่อเอา การเมืองบ้านไลลาปะปล่อย ทำแต่กรรมบาปฮ้ายธรรมนั้นบ่อหล่ำแล เห็นแก่ได้เงินทองของท่าน ความหนักเบาโทษใหญ่น้อยพระยาเจ้ากะบ่อเอา กับทั้งฟันคอฆ่าเสนาบ่าวไพร่ เอาอำนาจเข่นฆ่าชาวบ้านดั่งหมา ข่มเหงเอาชาวเชื้อเมียเขามาเทียมผ่าง ฮอดข่อยข้าเขานั้นกะบ่อเหลือ อันว่าศีลธรรมเจ้าองค์พุทโธสอนสั่งไว้นั้น เจ้าบ่อมีอ่าวเอื้อมะโนน้อมแต่ใด๋ อันว่าบตราเจ้าผู้ทรงธรรมเป็นนักปราชญ์ มาห้ามพระพ่อเจ้าให้ทรงอยู่ในครอง พระบ่อเอาหูฟังท่อใยยองน้อย บุตราเจ้าวิงวอนกะบ่อเชื่อ ละความโลภบ่อได้หมองเศร้าอยู่บ่อเซา บัดนี้หลายปีเข้าศรีเมืองก็หมองหม่น ทุกถิ่นด้าวสูญเศร้าสบ่อฮุ่งเฮือง เป็นนำเจ้าบ่อทำตามนำฮีต บ้านเมืองนับมื้อข่อทะลายล้มหล่มลง อันว่าความเจ็บไข้ก็มาเถิงบ่าวไพร่ ความทุกข์ไฮ้ไปแท้สู่แจ บ้านเมืองข่อนประชากรอึดอยาก ชาวนครใหญ่กว้างจนแท้ทั่วเมือง ก็บ่อมีไผเหลื่อมใจใสนำพระพ่อ มีแต่อุกอั่งเอ้ามะโนเศร้าหง่วมเหงา แต่นั้นองค์พระราชาเจ้าโตการกระทำเหตุ กูก็มีใจระลึกข้องหวลเห็นภัยเหตุ ทำแต่ฮ้ายเมาเหล้าอยู่บ่อเซา กับทั้งเสเพเล่นทำกามผิดประเภท เซาะแซะเล่นซมซู้สู่สาว กูก็ทำการฆ่าปาณาบ่อได้ขาด ทุกค่ำเช้าบ่อมีเว้นแต่ใด๋ ฮอดข่อยข้ากูก็เฮ็ดนางเมีย กูได้หลงใจด้วยสินบนของท่าน ตัดความชั่วบ่อได้ใจนั้นบ่อเที่ยงธรรม กูนี้กะได้หลงใจชู้กระทำครองผิดฮีต แท้เด้ เมืองของกูจั่งได้เศร้าสูญสินหม่นหมอง โภยภัยข้องเต็มเมืองหมดทุกอย่าง เป็นเพราะกูหลงผิดฮีตเมืองครองบ้าน บัดนี้กูจักเอาใจเว้นโทสาความชั่วก่อนแหล่ว ลูกกูสอนสั่งไว้เฮานั้นบ่อเชื่อฟัง บัดนี้กูจักเอาใจตั้งฟังคำลูกสั่งก่อนแหล่ว บาดห่าภายลุนมาสิผ่อนหายไปบ้าง ปาปังนั้นคือสิหนีหายห่าง บุญสิได้เมือหน้าบ่อห่างหนี พอแต่พระกล่าวแล้วนั่งอยู่ตุณะหิ พระยากลัวมีเวรจึงได้เกณฑ์มาพร้อม เสนาเจ้าเอามาทั้งสี่ พระจึงมีปากต้านไขถ่อยต่อไป อันว่าเมืองเฮานี้เสียศรีหมองหม่น บ่อคือตั้งแต่กี้คราวพุ้นแต่ก่อนมา เสนาเจ้าให้พากันคึดฮ่ำ แต่นั้นเสนาเจ้าเลยทูลมหาราช พวกหมู่ข้าตาแจ้งส่องบ่อเห็น เป็นแนวนี้ชาวนครหมองหม่น เจ็บป่วยไข้ชาวบ้านบ่ออยู่ดี ขอให้ไปวอนไหว้มหาเถรวัดใหญ่ คงสิได้ป่องท่างทางแก้แก่พระยา แต่นั้นองค์พระยาเจ้าได้ยินคำเสนากล่าว พระก็ชมชื่นแท้ดีแล้วแหม่นใจ ก็จึงปุนแปลงตั้งขันเทียนตกแต่ง ทั้งดอกไม้บูชาเจ้าสู่แนว ก็จึงไปถึงห้องอารามหลวงสังฆราช พระจึงก้มขาบไหว้ประณมนิ้วใส่หัว ไขความเว้าปวงประชาบ่อคือเก่า เมืองก็หมองหม่นเศร้าสูญเสี่ยงสู่แนว ขอให้พระหน่อแก้วแก้ช่อยประทานพร ขอใหห้มีความสุขแต่เดิมเกษิมพุ้น แต่นั้นราชครูเจ้าฟังคำแถลงต่อ พระก็เทศน์บอกแจ้งแสดงให้แก่พระยา ควรพระไปปลูกสร้างศาลาไว้ทางนอก เมืองพุ้น ก็จักหายโศกฮ้อนเย็นได้ดั่งประสงค์ จัดเป็นโรงทานให้คนจนทุกหมู่ อุทิศาหยาดน้ำทานให้สู่วัน พระเอย กับทั้งบังสุกุลพร้อมกฐินเททานทอด ศีลใหญ่กะอย่าเว้นศีลน้อยให้รักษา สัคเคตั้งชุมนุมทุกหมู่ เทวดาอยู่ฟ้าสิมาป้องช่อยปอง ทุกถิ่นห้องขงเขตจักรวาฬ มาชุมนุมช่อยดูชูให้ พร้อมว่าแล้วพระยาใหญ่ดีใจ วันทานบขาบธุลีจอมเจ้า พระก็กลับเถิงห้องโฮงหลวงผาสาท ตาเว็นตกต่ำค้ลอยเสวยแล้วเหล่านอน ราตรีข่อนบรรทมจนสว่าง ตาเว็นใสส่องแจ้งพระองค์เจ้ากะตื่นมา พระก็ลุกส่วยหน้าล้างอาบสีไคล ทั้งเสวยสู่แนวดีแล้ว พระจึงปากกล่าวต้านจาต่อเสนา ให้สูไปทำโฮงปลูกศาลาไว้ กูจักเททานให้ปวงประชาทุกหมู่ สูอย่าช้าไปถ่อนอย่านาน แต่นั้นแสนเมืองได้ยินคำพระสั่ง ตีป่าวฆ้องดังก้องทั่วนคร เสียงฮอดเท่าพระมุนีนักปราชญ์ ท้าวนั้นใจฉลาดฮู้ครองบ้านสู่แนว แล้วก็แซวๆพร้อมมากันโดยฮีบ ไหลหลั่งเข้ามาพร้อมสู่คน ทางสวนกว้างอุทยานกลางท่ง เขาก็ตกแต่งแต้มดีแท้สู่แนว สามวันถ้วนบรบวนทุกอย่าง เขาก็ขึ้นขาบไหว้พระยาเจ้าบ่อนาน
    จัดการให้ในเจ็ดวันพระยาบอก ครบเครื่องได้ในหั่นสู่แนว เงินคำแก้วอาภรณ์ของนุ่ง ทั้งอาหารสู่ประการให้มีพร้อม แต่นั้นเสนาเจ้าขุนคลังตกแต่ง ครบสิ่งถ้วนดีล้วนสู่อัน เจ็ดวันแล้วองค์พระยาให้เตินป่าว สาวบ่าวเฒ่าชุมเชื่อสู่คน เขานิมนต์ไปพร้อมทุกแห่งราชครู ทั้งพระสงฆ์องค์ฮามหมู่สามเณรน้อย ทั้งกลองฆ้องตีไปเสียงสนั่น ไหลสู้ห้องศาลากว้างขอกสวน โฮมกันเต้าทำบุญทุกสิ่ง บังสุกุลพร่ำพร้อมอัฏฐาสร้างทอดทาน มุงคุลพร้อมกับทั้งฟังเทศน์ ทุกสิ่งพร้อมบุญเกื้อแผ่ผาย ในสถานสร้างอุทยานสวนดอก ทุกค่ำเช้าพระยาเจ้าทอดทาน เหิงนานได้สองเดือนทัดเที่ยง ทำบ่อเว้นบุญนั้นบ่อไล วันหนึ่งนั้นสิบห้าค่ำอุโบสก พระก็เตินคนมาฮ่วมทำบุญสร้าง เขาก็มามวลเต้าศาลาตกแต่ง ขันห้าขันแปดพร้อมเฮียงไว้อยู่สะลอน แต่นั้นบัณฑิตเจ้าพราหมณ์มุณีนักปราชญ์ ท่านก็เชิญเทพไท้ในห้องสู่สถาน ว่าสาธุเนออินทร์พรหมพร้อมเทวดาทุกหมู่ อันอยู่ในเขตค่ายให้มาพร้อมทุกภาย บัดนี้นฝูงข้าได้กระทำบุญตักบาตร เส็งเสี่ยงไว้เวรฮ้ายให้พ่ายหนี ปาปังเจ้าคราวหลังอย่ามาจ่อง ขอให้ปัดป่ายป้องฝูงข้าให้อยู่เย็นแด่ถ่อน ขอแก่อินทร์พรหมพร้อมเทวดาทุกแห่ง ขอให้มาโผดเยี่ยมเวรฮ้ายอย่าให้มีแดถ่อน เขาก็สาธุการพร้อมโมทนาชมชื่น เสียงเสพฆ้องกลองพร้อมผ่องตะโพนฝูงชุมน้อยสาวฮามทั้งบ่าว เขาประสงค์มวนเล่นงันเต้นม่วนกะใจท่านเอย เสียงนันเท้าเถิงองค์พุทธบาท พระก็ทรงแท่นแก้วบรรลังก์พุ้นอยู่ไกล เชตะวันพุ้นพระอาฮามวัดใหญ่ พระก็ตกตื่นท้วงเสียงก้องสนั่นมา แต่นั้นองค์พุทโธเจ้าถามใจคอยเหตุ คือสิเป็นเหตุฮ้อนภายพุ้นอยู่ไกลแท้นอ องค์พุทโธเจ้าเลยเสด็จมาสู่ ก็จึงเห็นหน่อท้าวพระยานั้นอยู่ไพร แต่นั้นทรงธรรมเจ้าก็เลยถามเหตุ ฉันใด๋แท้จึงโฮงันขันเสพ มีเดือดฮ้อนประการแท้อย่างใด๋ แต่นั้นฝูงพงษ์เชื้อชาวเมืองพวกไพร่ เลยสงัดอยู่นิ่งได้ยินเจ้ากล่าวถาม แต่นั้นอินทะกะมุณีเจ้าบัณฑิตเลยกล่าว ไหว้พระพุทธเจ้าองค์ล้ำโลกลือ ว่าข้าไหว้เจ้าองค์พุทโธล้ำยิ่ง ฝูงข้าทั้งหลายก็บ่มีเดือดฮ้อนอันใด๋แท้คั่งเคือง มีแต่เมืองฝูงข้าทั้งหลายบ่เฮืองฮุ่ง กับทั้งอึดอยากแค้นโภยฮ้ายเกลื่อนกระหายพระเอย ขอให้จอมธรรมเจ้าเทศนาผายโผดแต่ถ่อน ทำฉันใดจั่งสิสุขเลิศล้ำภายหน้าสิฮุ่งเฮือง ฝูงข้าขอวอนไหว้เทวดาเสงเสี่ยง ขอกุศลส่วนนี้นำยู้ให้อยู่เย็นแด่ถ่อน บัดนี้มาเห็นองค์พุทโธเจ้าเสด็จมาผายโผด ฝูงข้าน้อยให้หายฮ้อนบ่หม่นหมองแด่ถอน แต่นั้นองค์พุทโธเจ้าเสด็จลงมาหลุ่ม เถิงที่พลเผ่าเชื้อเสด็จเข้าอยู่กลางนั้นแหล่ว มีทั้งรัศมีเหลื่อมใสงามเฮืองฮุ่ง แสงมณีส่องแจ้งประกายแก้วส่องงาม แขนกลมเกลี้ยงอรชรงามยิ้ง คือจั่งเหล่าหล่อไว้ภายพุ้นจากพรหมท่านเอย แต่นั้นฝูงคนล้อมประฌมกรอนันต์เนก เขาก็มาอยู่หุ้มชุมพร้อมอยู่งัน แต่นั้นอินทะมุณีเจ้าประฌมกรก้มขาบ ไหว้พระพุทธเจ้าขอให้เทศนา แต่นั้นองค์พุทโธเจ้าเทศนาสอนสั่ง เสียงม่วนแ่ม่งได้ยินแท้สู่คน ว่าดูราเจ้าพระยาหลวงองค์เอก กับทั้งฝูงไพร่ฟ้าทั้งค่ายให้ค่อยฟัง บัดนี้เฮาจักสอนชาวเชื้อทั้งหลายให้จำจื่อเอาถ่อน เฮาได้แปลอ่านให้ไขแก้เทศนา พระก็อธิบายในห้องสร้อยสายคำดวงยอด เอาออกมาเป็นที่อ้างคำเว้าสั่งสอน องค์พระพุทธเจ้าหลิงโลกโลกีย์ พระก็ทรงญาณเห็นสู่อั่นจนสิ้น เดี๋ยวนี้เจ้าทั้งหลายหากทรงเมืองบ้านบ่ตามครองทศราช ก็เลยเกิดเดือดฮ้อนชมภูพื้นทั่วนคร พระยาก็ทำผิดล้นในครองพุทธบาท เพิ่นนั้นเฮาไพร่ฟ้ามาซ้อนบ่ควร เจ้าหากเป็นพระยาแล้วเอาทาษาเป็นเมียมิ่้ง ข่มเหงพวกไพร่ฟ้าประชาเชื้อสู่แนว ชาติที่เป็นพระยานี้กินสุรามันบ่แม่นท่านเอย มันหากผิดฮีตเค้าเมืองบ้านบ่ฮุ่งเฮือง ขอให้พระยาเอาใจเว้นปาปังอันเป็นบาป ให้เอาจิตเชื่อมั่นคำสอนนั้นอย่าไล อย่าได้มีคำฮ้ายสัจจริงให้้มันเที่ยงจริงเทอญ อันว่ายุงและฮี้นกินเจ้าอย่าข่มเหง เจ้าทั้งหลายจงเว้นเวรกรรมอันเป็นบาป ขอให้ละและเว้นความฮ้ายอย่าทำเทียวเทอญ บัดนี้เฮาสิสอนสั่งให้ถึงศิลธรรมควรยิ่ง ศิลห้าศิลแปดพร้อมให้จำมั่นอย่าไล เขาก็จำเอาไว้คำสอนอันประเสริฐ พระก็สอนบอกให้อย่าทำเลี้ยวบ่ดี ทำดีในชาตินี้กะเสิรมดีแต่ชาติก่อน พระก็สอนสั่งให้เขาฮู้สู่คน แต่นั้นอินทรกะมุณีเจ้าจอมธรรมนักปราชญ์ ผู้มีใจกว้างคะนิงตั้งต่อศิล เขาก็เห็นดีด้วยสงสารครองโลก บ่มีแนวเทียงมั่นจีรังแท้แต่อย่างใด เขาก็เลยเห็นแก้วดวงธรรมลูกประเสริฐ เขาก็ลาเมียพร้อมลาครัวออกบวช เฮียนศีลธรรมบ่เว้นจิตมั่นเที่ยงตรง แต่นั้นองค์พุทธเจ้าปราณีสัตว์โลก พระก็ผายโผดให้เวรฮ้ายให้พ่ายหนี พระก็ชวนเขาให้จำศิลทุกหมู่ แล้วเสด็จสู่ห้องเชตะวันแก้วแท่่นทองแต่นั้นเสนาพร้อมองค์พระยายศใหญ่ ราชครูพระหนุ่มแน่นเณรน้อยทุกองค์ พากันลาจากห้องสวนอาจอุทยาน คืนเมือเถิงสู่สถานนครกว้าง เจ้าก็พากันสร้างรักษาศิลทุกแห่ง ตามพระองค์กล่าวไว้เขานั้นบ่ไล อันว่าอินทรกะมุณีเจ้าผู้ทรงธรรมนักปราชญ์ ได้เข้าไปบวชสร้างบุญกว้างแผ่ผาย บ่ได้คึดอ่าวเอื่อประการสิ่งแนวใด๋ ทั้งวงค์ศาลูกเมียบ่มีเอื้อ แม่นว่าสมบัติล้มในเมืองบ่เตื่องต่อ ทั้งลูกเมียเผ่าเชื้อกะย่อย่องว่าดี เขาก็ขันตีตั้งในธรรมตั้งเทียง สัจจาบ่ปากต้านชมเกี้ยวหมู่ผู้หญิงท่านเอย มีแต่คำจริงเว้าบ่มีคำตั๋วหล่าย มีแต่จริงบ่หลอกเล่นนำเจ้าผู้ใด๋แท้แหล่ว กับทั้งราชาเจ้าเสวยเมืองเป็นใหญ่ เจ้าก็พาไพร่น้อยทำสร้างแต่บุญท่านเอย ทุกค่ำเช้าตั้งต่อศิลธรรม จำเริญภาวนาสู่วันบ่มีเว้น นับแต่พระองค์เจ้าทรงสร้างศิลธรรมนานยิ่ง สิบเจ็ดปีขวบเข้าทำเพียรสร้างบ่ไล แต่นั้นพระยาก็ทันมาได้เสนาผู้ใหญ่ ปากกล่าวต้านจาถ้อยสู่คน วันหลังนั้นเตินพลบอกไพร่ ให้มาโฮมอยู่พี้สนามกว้างอย่านาน เฮาจักถามพลพร้อมเสนาประชาราชฎร์ อันคำสอนของพระพุทธเจ้าไผจำได้สิ่งใด๋ แต่นั้นแสนเมืองเจ้าได้ยินคำพระกล่าว ให้ตีกลองผ่องฆ้องระงมพร้อมป่าวเดิน พากันไปโฮมพุ้นสวนอาจสนามหลวง อย่าได้ทำรีรอสู่คนให้ไปพร้อม แต่นั้นแสนเมืองเจ้าโดยคำพระยากล่าว ตีป่าวฆ้องเดินเข้าสู่สนาม พ่อแต่พระกล่าวแล้วคล้อยค่ำสูญแสง ไทยเมืองเขาสู่คนนอนพร้อม พอแต่ราตรีข่อนเถิงยามใกล้สิฮุ่งมาแหล่ว ไก่ก็ตบปีกท้าขันชั้นจ่นมา ตาเว็นขึ้นสุริโยมื้อใหม่มาแหล่ว พระก็ลุกส่วยหน้าล้างอาบสีไคล เอาจันทร์หอมลูบตัวหอมเฮ้า แต่นั้นคำบางน้อยยอพามายื่น ถวยท่านท้าวองค์ล้ำหน่อเมือง พอแต่สุริโยขึ้นยามงายแดดแก่ ฝูงหมู่โสเนตรเต้าโฮมคุ้มค่วงสนาม พอแต่บรบวนแล้วทุกหมู่ก็มาโฮม พระก็ว่าจาไขต่อเขาตามขั้น ดูราเจ้าเสนาน้อยใหญ่ ไผหากจำคำสอนของพระพุทธเจ้ารักษาไว้จั่งใด๋นั้นเด ส่วนว่าตูพระองค์นี้กะถอยหลังอิดออนสาแหล่ว ความเกียจรคร้านเข้ามาแล่นเถิง กับทั้งตนกูนั้นเบิดความเพียรใจบ่เที่ยง บ่อาจตั้งเพียรสร้างต่อธรรม แต่นั้นเสนาถ้วนยอมือก้มขาบ ไหว้บาทพื้นทูลถ้อยกล้าวถวาย ว่าฝูงข้านี้กะฉันเดียวโดยราชพระเอย มีแต่ความเมื่อยคร้านคายุ่งยากกะใจ เห็นแต่ความเพียรน้อยฮักษาบ่มั้นแก่นพระเอย เฮ็ดจั่งใด๋สิพ้นความฮ้อนอยู่สบาย แต่นั้นองค์ศิรินันทกุมารเจ้าจาขุนทุกหมู่ ตูก็คึดยากแท้คาแค้นคั่งทวงแท้แหล่ว บัดนี้เฮามาไปไว้ราชครูวัดใหญ่ดูถ่อน ไปปลงศิลแลลดศิลลงไว้แล้วแนวนั่นจั่งสิดี จักไปขอคุณเจ้าถือเอากำกึ่ง ก็จักเฮืองฮุ่งแจ้งไปหน้าย่อมดีแท้แหล่ว ค่อมว่าพระกล่าวแล้วขุนเลิกลาหนี คืนเมือเฮือนสู่คนหมดเสี่ยง โฮมๆเข้าเมือเฮือนไหลหลั่ง กลับสู่ย้าวเมือบ้านถิ่นสถาน พอแต่แสงสูรย์เศร้านภาบนมัวมืด มิดเงียบแล้วไผนั้นกะเน่งนอนท่านเอย พอแต่ราศีแจ้งแสงท้องพ้นโผ่ มือใหม่มาฮอดแล้วคนนั้นกะตื่นมา พวกไพร่ฟ้าเตินป่าวมาโฮม พากันสีเทียนใต้มาลาดวงดอก ตกแต่งได้ใหลเข้าวัดวา องค์กษัตริย์ไท้นำพลเข้าไปขาบ ยอนบน้อมจอมเจ้าราชครูท่านเอยขอพระคุณธรรมแก้วดวงธรรมอันประเสริฐ คำพระพุทธเจ้าสอนไว้สู่ประการ พวกข้าน้อยไลละป๋าหมด คำสอนตถาคตสู่แนวใจตั้ง แต่นั้นราชครูเจ้าอาฮามหลวงวัดใหญ่ พระกะคึดถี่ถ้วนคนิงแจ้งอยู่ใน เจ้าจึงปรึกษาเว้าหลายอันประสงค์อยู่ กับอินทะกะมุณีนักปราชญ์เจ้าพระหมณ์เฒ่าบวชเฮียน ชาวเมืองพร้อมขอธรรมอันประเสริฐ กับทั้งศิลแปดพร้อมย้อไว้บ่อนดี ยังสิปลงศิลไว้ลาสิกขาหนีออกจริงลือ ความเข้าลือกล่าวต้านจาเว้าสู่คน แต่นั้นองค์เถรเฒ่าสมณาเลยกล่าว ตอบท่านเฒ่าองค์ล้ำราชครูแท้แหล่ว ควรทีเฮาไปไหว้องค์พุทโธเสียก่อน ให้พระสอนสั่งให้เฮานี่จังสิดีแท้แหล่ว คันว่าเฮาให้เขาลาศิลแล้วองค์พระธรรมผัดปะปล่อยเสีย ฮ้อยว่าใจบ่เชื่อแท้ธรรมเจ้าหน่อพุทโธ ควรที่เฮาไปไหว้ทูลพระองค์เสียก่อนสมควรเด คันแม่นพระอนุญาตให้แนวใด๋นั้นจังคอยทำท่านเอย แต่นั้นฝูงหมู่เสนาพร้อมพระยาเมืองชมชื่น ทุกเผ่าผู้องค์ล้ำราชครู ตามแต่อาญาเจ้าญาครูสิตกแต่ง ตามประสงค์พ่อเจ้าองค์ล้ำราชครูหั่นถ่อน แต่นั้นราชครูเจ้าจาต่อพระยาหลวง ควรที่ให้อาจารย์ผู้เดียวเดินดั้น ไปทูลไหว้องค์พุทโธสาก่อน ครั้นแม่นเพิ่นอนุญาตให้ฉันใด๋แท้จั่งค่อยทำท่านเอย แต่นั้นพระยาก็ฮับพากย์ถ้อยโดยอาชญ์ราชครู พราหมณ์ก็พากันตกแต่งตนดาเมี้ยน ตรึกตรองถ้วนบรบวนทุกสิ่ง บ่ได้เลยคำสอนเผิ่นนำคำเว้า บ่ได้ขีนขัดข้องครูบาผู้ตกแต่ง บ่ได้หนีความเผิ่นใช้การข้องท่อใย ขอให้ไปนำไหว้องค์พระธรรมลองเบิ่ง เฮาจักนำไปไหว้กะเป็นคำแคนยาก ไผบ่มีอาจดั้นเดินได้ฮอดเถิงพระองค์แหล่ว เฮาจักบอกเถรนำไปไหว้ลองดูเบิงจักหน่อย คันแม่นฮู้เรื่องข้อโดยด้ามจั่งต่าวคืนท่านเอย คันแม่นถือศิลแล้วสิปลงหนีได้บ่ แต่นั้นองค์พระยาเจ้ากับเสนาทุกหมู่ พร้อมกันนบนอบน้อมประณมนิ้วสู่คน แล้วจึงลงเมือห้องเฮือนตนทุกหมู่ อันว่าพระบาทเจ้ากะเมือห้องแห่งตน ดูนานได้สามวันมาฮอด เถรก็ตกแต่งหน้าดาเนื้อสิค่อยไป ก็จั่งวันทาไหว้ราชครูผู้เป็นใหญ่ บัดนี้ข้าจักลาจากเจ้าไปไหว้หน่อพุทโะ ก่อนแหล่ว เมื่อนั้นราชครูเจ้าผายคดีโดยชอบ ตางสั่งเจ้าเถรเฒ่าสู่แนว เจ้าหากไปเถิงแล้วก็วันทาก้มขาบ ไหว้ต่อเจ้าเฮียนฮู้สู่อันแท้แหล่ว เถรก็โดยคำเจ้าราชครูสอนสั่ง ก็จึงนบนอบไหว้ลาเจ้าสู่องค์ ลาพระสงฆ์เณรน้อยเบิ๊ดทุกคนพร้อมเพรียบ ข้าจักลาพวกหมู่เจ้าไปหน้าดุ่งเดิน ก่อนแหล่ว .............
    ......ยุติกาบั้นนิทานธรรมไว้สาก่อน ทางหน้ายังอีกกว้างหลายหน้ากว่าเดิม ฉันกะเริ่มปวดแข่งทั้งขา หูตามัวจึงขอเซาไว้ ทางต่อไปทางหน้านิทานธรรมยาวหย่าน การแสดงเรื่องนี้บ่อทันใกล้บ่อนฮอม หลังกะงอมลงเรื่อยเหมื่อยตามโตเส้นจ่อง มีผู้สาวมาช่อยอ้ายดึงเส้นแหน่กะไค ล.ป. ขอพักไว้สาก่อนเถ๊าะนอกลอน ขอพักนอนเซาแฮงตื่นมาจั่งเติมเรื่อง ขอยุติเซาไว้กราบอภัยไว้นี้ก่อน จั่งว่าขอพักผ่อน...ล่ะพักผ่อน...พักผ่อน...ไว้แต่เพียงส่ำนี้...นิทานยังมีต่อเรื่อง ขอลาแล้วก่อนล่ะเด้อ....นี้น้าๆๆๆคนงามเอ้ย

  2. #2
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ lungyai1123
    วันที่สมัคร
    Oct 2008
    กระทู้
    3,644
    บล็อก
    63
    ม่วนดีครับแต่ตาลายก่อนสิได้อ่านจบขอเสนอตัดออกแล้วค่อยทะยอยส่ง
    กระทู้ใหม่ทีละตอนครับอาจจะแบ่งออกเป็นสี่หรือห้าตอนกะได้คือกันครับ
    คงน่าติดตามอ่านกว่าที่เป็นอยู่ในขณะนี้ครับ

  3. #3
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ pcalibration
    วันที่สมัคร
    Nov 2008
    ที่อยู่
    เมืองฉะเชิงเทรา(แปดริ้ว)
    กระทู้
    1,883
    บล็อก
    1
    เพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่าน ต้องอ่านแบบมีสังวาส(ทำนอง)ไปด้วย
    พอปานยกผูกใบลานมาอ่านเลยครับ...การอ่านกะต้องอ่านแต่ต้นจนจบ
    จั่งสิได้เรื่องได้ราว

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •