เมื่อผมเข้าเวรห้องวิทยุ

**พล พระยาแล** · 23-11-2012, 08:02

สมัยที่ผมอยู่ที่เมืองกาญจน์ ผมได้ทำหน้าที่เจ้าหน้าที่เวรห้องวิทยุ ยังจำภาษารหัสไม่ได้เท่าที่ควรเพราะเพิ่งบรรจุใหม่ ก็พยายามจำแต่ก็ยังมีความรู้สึกสับสนอยู่พอสมควร รู้สึกประหม่า หวาดหวั่นไม่น้อย เมื่อผมเข้าเวรห้องวิทยุ

ท่านเรียกวิทยุมา "หมาป่าเรียกหมาบ้าน ๆ ว.2"... "หมาบ้าน ว.2" "เวลา 0815 (อ่านว่า ศูนย์แปดหนึ่งห้า) อย่าลืมปรับความถี่เพื่อเช็ควิทยุกับทางหมาจิ้งจอกนะ"..."หมาบ้าน ว.2 ว.8" ตื๊ด ๆ

พอถึงเวลาผมลืมปรับคลื่นความถี่เช็ควิทยุกับเครือข่ายหมาจิ้งจอก ท่านหมาป่าก็มาต่อว่าผมเป็นการใหญ่ และเอาหมาบ้านอย่างผมไปขังไว้ในบริเวณป้อมยาม เพื่อกักบริเวณไม่ให้ไปไหน ข้อหาขัดคำสั่ง หมาบ้านก็เลยถูกเนรเทศ กลายเป็นหมาวัด เมื่อผมเข้าเวรห้องวิทยุ

เวลากินข้าวก็มีคนเอาใส่ถาดหลุมมาให้ ก็ยังดีที่ใส่ถาด ไม่ใส่ถุงก๊อบแก๊บคลุกหัวปลาดุกย่างมาให้ เมื่อผมเข้าเวรห้องวิทยุ

พร้อมกับได้รับโบนัสพิเศษ ดองเวรอีก 3 วัน ทำให้ผมเข็ดยิ่งกว่าตอนแมว ท่องภาษารหัสจนขึ้นใจและจดจำไว้ในสมองจนถึงทุกวันนี้

จริง ๆ แล้วภาษารหัสเป็นความลับของทางราชการ รู้เฉพาะเจ้าหน้าที่และผู้ใช้งานที่เข้าถึงชั้นความลับเท่านั้นเพราะเกี่ยวกับความมั่นคงของชาติ

แต่ทุกวันนี้ผมเห็นใช้เกร่อกันไปหมด ค้นหาในอินเทอร์เน็ตก็เจอ ...อ้าว แล้วจะมีภาษารหัสไว้ทำไมมิทราบ ? เอาน่า... ก็ยังใช้ได้ อย่างน้อย ๆ ถือวิทยุสื่อสารขึ้นมาพูดภาษารหัส ก็เท่ห์ไปอีกแบบ :l-

"ว.73 (ด้วยความปรารถนาดี) สำหรับท่านที่นอน ว.02 (ที่บ้าน) ไม่ได้ ให้ไปนอน ว.54 (อยู่โรงแรม) หาก ว.65 (ภรรยามาพบ) ก็ตัวใครตัวมันนะครับ หากมีเหตุ 200 (ประทุษร้ายต่อร่างกาย) ผมจะไป ว.15 (พบ) ท่านที่โรงพยาบาลแน่นอน....5555 เมื่อผมเข้าเวรห้องวิทยุ