มื่อเช้านี่ผมโทรไปหาแม่คุยกันสัพเพเหระหลายอย่าง แม่เล่าเรื่องคนบ้านเฮาพุนั่นกะตาย พุนี่กะตาย คนที่ตายมีแต่หนุ่มๆบ่เกิน 60 จักคน ตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บหลายอย่าง

จักแม่นโรคภัยไข้เจ็บสมัยนี้มันหลายขึ้น หรือว่า วิถีชีวิตที่เปลี่ยนไปทำให้คนอายุสั้นลง
ลองคิดเบิ่งผุเฒ่าในหมู่บ้านผมที่เพิ่นเฒ่าอิหลี กะยังอยู่หลายคน

แม่ใหญ่หวด 95 ปี
แม่ใหญ่ออน 90 กว่า
แม่ใหญ่อึ่ง 90 กว่า
แม่ใหญ่สังกา 90 กว่า
แม่ใหญ่โป๋ 80 กว่า ( แม่ใหญ่ อึ่ง สังกา โป๋ สามคนนี้พี่น้องกัน )


ผุเฒ่าซุมนี่ตั้งแต่ผมเกิดมา 30 กั่วปี ผมบ่เคยเห็นเพิ่นเจ็บไข้ได้ป่วยจักเทีย
อิแม่ผมกะว่าคือกัน " กูเกิดมา 60 ปี กูกะบ่เคยได้ยินว่า แม่ใหญ่สี่ห้าคนนี่ป่วยจักเทีย "
เพิ่นยัง เลี้ยงม่อน ต่ำหูก เสียหญ้าป่ามอน เกียเป็ดเกียไก่ นึ่งข้าวให้ลูกหลานกิน ไปจังหัน ไปจำศีลบ่เคยขาด จนทุกวันนี้

อาจจะสิเป็นด้วยการเฮ็ดเวียกเล็กๆน้อยๆถือเป็นการออกกำลังกายไปในโต และด้วยวิถีชีวิตของเพิ่นสมัยก่อน อยู่กับธรรมชาติที่สะอาดบ่มีแนวที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ กินผักกินปลาตามมีตามได้ เข้าวัดทำบุญ จิตใจสดชื่นแจ่มใส เมื่อสุขภาพจิตดีกะทำให้สุขภาพกายดีไปนำ

ที่เว่ามากะบ่แม่นหยังดอกครับ อยากให้พี่น้องบ้านมหาของเฮาดูแลสุขภาพเด้อครับ เทิงสุขภาพเจ้าของและคนรอบข้าง ทำงานหนักกะหาเวลาผักผ่อนหย่อนใจ ผ่อนคลายความเครียดเข้าวัดทำบุญตามโอกาส

คือพระพุทธองค์เพิ่นว่า " ทำความดี ละเว้นความชั่ว ทำจิตใจให้ผ่องใส "


มื่อนี้จ่มให้ฟังส่ำนี่เนาะครับ มื่อลุนสิมาจ่มใหม่ ซำบายดีทุกท่านครับ

:,1-:,1-:,1-

:*-:*-:*-