คำทักทายหน้าโพสท์ของเฟสบุ๊ค(facebook) ดูธรรมดาของการเล่นเฟส(face)ที่เรารับแอด(Add)ทุกคนอย่างเป้นมิตร
วันหนึ่งที่ผมใช้แอพ(application) "ใครแอบส่องเฟส(face)ของเราบ่อยที่สุด"
หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ ที่มันจะแสดงให้เราเห็นว่าใครมากดเข้าไปดูเฟส(face)เราบ้าง ผู้หญิงคนนี้กดทักทายมาอย่างเรียบง่าย และผมก็ตอบไปเหมือนจะไม่มีอะไรจนได้คุยกัน
ใช่ เธอไม่ใช่ใครที่ไหน ถ้าเอ่ยชื่อทุกคนคงจะรู้จักเธอดีเพราะนี่คือหนึ่งในนักร้องหน้าไมค์ช่วงของดีเจพลพยาแล ยุคหนึ่งสมัยหนึ่ง ตอนนี้ผมไม่รู้ว่ามีช่วงนี้หรือเปล่า
แต่สิ่งที่ผมจนต้องเอามาเขียนเป็นหนึ่งในไดอะรี่คนตัวดำ เมื่อเราเริ่มบทสนทนาอย่างจริงจัง คุยกันจนต้องแลกเบอร์ เพราะคุยในเฟสแล้วพิมพ์ไม่ทัน
เธอเล่าถึงชีวิตของเธออย่างละเอียดถี่ยิบ จนผมต้องร้อง ห่ะ เหรอ โฮ หลายๆตอนที่เธอเล่ามาเป็นฉากๆ
เหมือนบทละครในทีวี แต่นี่คือชีวิตจริงของเธอ ผมขอออกตัวก่อนว่าทำไมถึงเชื่อเธอ เพราะเรื่องที่เธอเล่ามันดูจะตลกไป ถ้าจะเอาละครมาเล่าให้ฟัง
นับตั้งแต่ชีวิตครอบครัวที่ไม่ประสบความสำเร็จ ชีวิตที่รุ่งเรือง ชีวิตของแง่มุมต่างๆ รวมไปถึงการ..่าตัวตาย ใช่ครับเธอบอกเล่าถึงนาทีที่ได้คิดสั้น..่าาตัวตาย
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เดชะบุญ ที่ผมได้ยินเสียงเธอวันนี้ เพราะเธอยังมีชีวิตอยู่ บทสนทนาผมและเธอเริ่มต้นและจบลงไปเพราะต่างคนเงินหมด 24 บาทในโทรศัพท์
หลังจากคุยกับแม่ ใช้ไปกับการคุยกับเธอจนหมด แต่สิ่งๆหนึ่งที่ผมได้จากการคุยจนต้องมาบันทึกไว้ เพราะผู้หญิงคนนี้แกร่งกว่าหลายคนจะทำได้แม้แต่ผมก็ตามที
ตอนหนึ่งที่เธอเล่าถึงมีเงินติดตัว ไม่กี่บาท แต่เงินนั้นได้หายไป ต้องนั่งอยู่ที่ขนส่งอย่างนั้นแบบไม่มีที่ไป สิ่งที่ทำให้เธออยู่ได้คือน้ำจากคนที่วางทิ้งไว้ตามโต๊ะ
ผมเงียบฟังเธอเล่าถึงชีวิตที่สุดหดหู่ จนยาวมาถึงความล้มเหลวจากการใช้ชีวิตคู่ จนทั้งเรื่องเวรกรรม บาป บุญกระทั่งเธอบอกว่าเธอเห็นผี
ครับ เธอเห็นผี และเธอเคยตายมาแล้ว
แต่เธอคนนี้เคยตาย เคยนอนในโลงมาแล้ว และเคยไปในที่ต่างๆของคนตาย
สิ่งที่ผมนำมาบันทึกไว้ในไดอะรี่คนตัวดำ 11 คือผมได้รู้จักกับคนที่ สู้ชีวิตอีกคนหนึ่ง ที่เจอมรสุมต่างๆนานา มามากมาย
การสนทนากับเธอจบลงราวสามชั่วโมง ผมรู้สึกอิ่ม ที่ครั้งหนึ่งเราได้รู้จักกับคนที่ทำให้เราประหลาดใจได้ขนาดนี้ ทำให้เรารู้คุณค่าของชีวิตหลายๆอย่าง ถึงขนาดเคยผูกคอตาย
กินยาตาย ให้รถชน โอ่วว รอดมาได้แสดงว่าเขาไม่เอาแล้วหละ สุดท้ายสิ่งที่อยากบันทึกไว้ คือชีวิตเรามีวันที่สูงสุดและต่ำลงได้ในชั่วข้ามคืน
อย่าประมาทในการดำเนินชีวิต ขอจงอย่ามองข้ามรายละเอียดเล็กๆน้อยที่เราลืมใส่ใจกัน บอกรักกันทุกเมื่อที่มีโอกาส
เพราะไม่รู้ว่าเราจะมีพรุ่งนี้ให้เจอกันหรือไม่ อย่าใช้คำว่ารอเพราะอาจจะสายเกินไป
ไดอะรี่คนตัวดำ 11 สวัสดีเช่นกันครับ เพื่อนใหม่
อ้างข้อความนี้
Bookmarks