☆.?:ตอบแทนอ้าย ด้วยรักแท้ และความจริงใจ:?.☆

[โป้ยก่าย]

[color=teal]... ]

(((บ่ทันหิวดอกจ้าอ้าย กลอน/ผญา กำลังไหลโจ้นๆ เลยแหม.....แต่ว่าเจ้าถามแล้ว กะหิวแล้วล่ะบัดนี่ ไปกินข้าวก่อนล่ะจ้า จั่งมาจาใหม่..)))

เซิญแซบเด้อ

[บ่าวพรรณานิคม]

น้องสาวเอ๊ย....ควมจาเว่าของอ้ายบ่หลายคือไทหมู่ ย่อนวาครูบ่มีศิลป์ศรีวาจานั้น..ยังทันได้คายบ่พอ มีบ่น้อพุใด๋สร้างเสริมสอนให่อ้ายแน จังสิได้แก่หมากสุกแดงให่แข็งเก่งแนเด้..

[ตะวันนา]

....อ้ายเอ๊ย... คันอยากลองหัดเว่า คำเก่า..เก่า ฮีตอีสาน
คำที่เป็นตำนาน ให้เจ้าลองหัดเขียนไว้
ยามนั่งนอนเทื่อได๋ ให้คิดคำโบราณว่า
จากะจาคำลาวซ้วน ผอวนอ้ายให้แถลง
ทางแก้มแดงอยากชวนอ้าย มาจ่ายคำผญา
ผิดพลาดได๋ให้ลองจา ผัดเทื่อว่ามีทางแก้
บ่ต้องให้คิดให้ยากแท้ คิดคำได๋ กะเขียนเว่า..เด้อชาย
บ่ต้องคิดอีหยังหลาย ให้เจ้าลองเขียนเบิ่งเด้อ...อ้ายชายเด้อ...

......................ทางนี้กะแต่งบ่เป็นดอก ตู๊ด..ลู๊ด...ไปนำเพิ่นพอปานนั้นล่ะอ้ายพรรณนาเอ๊ยยย.........

[เซียงข่อล่อ]

คันหมู่เจ้าอยากเว้า คำกล่าวต้านทางผญา
ให้ฟ้าวเฮียนศึกษา เผยวาจาคำแถลง.................

สมองบ่ป่องเลยเอื้อยเอย

[ตะวันนา]

...ฟังเสียงพิณลำล่อง ท่วงทำนองทางขอนแก่น
เสียงแคนลายก่ายก้ำ ทำนองนี้แม่นอีสาน
คิดฮอดเด๊... สังมาคิดฮอดบ้าน ฮอดเฮือนชานที่เคยอยู่
คิดฮอดชู้ผู้อยู่บ้าน ป่านนี้เจ้าเป็นจั่งได๋
มาทำงานรับใช้ ประชาราชอยู่เมืองหลวง
บ่ได้ควงเอี่ยวผู้ได๋ เพราะหัวใจอยู่นำเจ้า
ยางเลิกงานกะนั่งเศร้า เหงาหัวใจคิดฮอดพี่
เขียนจดหมายหาคนดี ฝากวจีถึงอ้าย คนไคเอ้ย...ใจห่วงหา...แท้เด๊น๊อออออ....

นั่งซึม...นอนซึม ในห้องเช่า
คิดถึงเจ้าคนดีที่ห่วงหา
ยามนี้หนอสองเราอยู่ไกลตา
ฝากวาจาฝากรักไว้ให้กับเธอ

แม้ห่างไกลเพียงไหนให้รู้สึก
ในส่วนลึกคิดถึงพี่อยู่เสมอ
อีกไม่นานหรอกหนาได้พบเจอ
บอกรักเธอฝากกลอนลำ...ล้ำหัวใจ

...อยู่ทางได๋กะคิดพ้อ....นี่ล่ะน๊อเขาเอิ้นฮัก.....
ฝากหัวใจให้ที่รัก ...ฝากเอาความคิดฮอด...กลอนลำนี้....ว่าน้องห่วงชาย.....เด๊ล่ะน๊า.....

[ตะวันนา]

....ยามคืนฟ้าฮ้างป้าง คือใจนางคิดถึงพี่
มองดูฟ้ายามราตรี มีเสียงฟ้าดังกึกก้องหัวใจน้องกะสั่นไหว
นอนเดียวดายในห้องเช่า เอาเสียงพิณมาเป็นหมู่
เอาเสียงแคนปลอบใจอยู่ ปานได้เฮียงเคียงกับอ้าย....คืนที่ใจเฝ้าห่วงหา
ยามสายฟ้าฟาดฟัน ดังสนั่นในตอนดึก
ฝันนึกว่าอยู่ในอ้อมกอดอ้าย ซ่างเป็นแท้ละคิดไป
คิดว่าอ้ายคอยปลอบใจ ให้นางคลายหายหมองหม่น
กอดนางจนถึงตอนเช้า...ตื่นขึ้น...เป็นแค่ฝัน..........
...ฮึ..ฝันไปตั๊วนี่แหม...

[เซียงข่อล่อ]

พี่ก็เห็นศาลากว้าง อยู่สำบายจึ่งมาแว่ นางเอย
น้องจักคึดแผ่กว้าง เอากล้วยเข้าตื่มสวน บ่เด
หรือว่าแนวนามกล้วยทานี เจ้าสิบ่อยากปลูก
เจ้าสิปลูกแต่กล้วยตีบน้อย แคมฮั้วบ่จีกตอง ซั้นบ่อ

[ตะวันนา]

..ฟังเสียงคำชายเว้า สิเอาหยังมาเชื่อ
ปากเพิ่นหวานปานน้ำอ้อย แต่ใจส้มดั่งบักนาว นอเซียงเอ๊ย.... :P

[เซียงข่อล่อ]

เอื้อยเอย................

ตกกะเทินว่าได้ลงลายปั้น ขี้ดินทรายให้มันกลายเป็นแท่ง
บ่แม่นเซียงแกล้งเว้า ให้ซอมถอนหากสิเห็น
เซียงนีปรารถนาห้อย นำฮอยทุกบาดย่าง
ปรารถนาบ่ฮ้าง คือเผิ่งอยากอยู่โกน ซั้นเด้

[ตะวันนา]

...หล่าเซียงเอ๊ย....
อย่ามาตี๋แถลงเว่า เอาเลามาจักตอก แท้น๊อ
จักบ่ถืกข้อ ยอบ่ถึกป้อง มันสิเสี้ยวใส่มือ เด้อเซียงเด้อ
คันเจ้าถือความเว่า เอาใจใสตั้งต่อ
พออยากยอใจจ้ำ ป่นกิน แท้แหล่ว.......... (เข้ากันบ่ล่ะฮึ)