ยางเลาะบ้าน เบิ่งช่างสานกระติ๊บ

[หนุ่มลาวสาวขะแมร์]

กลับบ้านปีใหม่ ได้ย่างเลาะบ้านครับ

ได้พ้อกับช่างสานกระติบข้าวประจำหมู่บ้านสองท่าน

นำรูปและบรรยากาศและเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ มาให้พี่น้องเบิ่ง





ช่างสานกระติ๊บประจำหมู่บ้าน





แสดงให้เห็นส่วนประกอบต่างๆ ก่อนจะมาเป็นกระติ๊บข้าวเหนียว เครื่องมือกะมีมีดโต้ มีดตอก เหล็ก(ซี)





ขดก้านตาล เตรียมส่วนที่เป็นตีนของกระติ๊บ





ช่างอีกคนครับ ฝือมือระดับแชมป์งานพระธาตุนาดูน(แชมป์เฮ็ดเร็ว)) กับผลงาน





ผมสอบถามได้ความว่า ตั้งแต่เช้าเริ่มจากจัก(เหลา)ตอก ฮอดแลงแล้วเสร็จพอดีหนึ่งหน่วย หรือ 1 กระติ๊บ

กระติ๊บใหญ่ขายราคา 150 บาท

เฮ็ดเบิดมื้อขายได้ 150 บาท ครับ (นี่สำหรับช่างที่ว่าเฮ็ดได้เร็วคักแล้ว)

หักต้นทุนประมาณสิบบาทคือค่าไม้ไผ่ หวาย ค่ารถไปซื้อหวาย เชือกไนล่อนและถ่านวิทยุ เหลือร้อยสี่สิบคือค่าแรงเบิดมื้อ

ถ้าสิเอา ผม คนบ้านเดียวกัน เพิ่นว่าเอาไปร้อยสี่สิบ แต่กะบ่ได้ซื้อเพราะมีหลายแล้ว

มาอ่านพ้อในกระทู้ของเอื้อยปุ้ย เพิ่นว่าเฮ็ดแจกัน เฮ็ดออมสิน ค่อยเสียดายนำก้น เที่ยวหน้าสิซื้อมาเฮ็ดเป็นออมสินครับ





ที่บ้านผมกะเลือกใช้มาตลอดทั้งน้อยและใหญ่ ซื้อมาแล้วใช้จนลืม ทนเกินห้าปี

ฝากถึงพี่น้องให้ช่วยหรือซ่อยกันอุดหนุนสินค้าของซ่างบ้านเฮาแน่เด้อครับ ให้ช่างเพิ่นอยู่ได้ ได้อยู่คู่กับอีสานเฮาตลอดไป

(เบิดมื้อร้อยห้าสิบ ต่อไปสิมีผู้เฮ็ดบ่น้อ)





กอไม้ไผ่บ้าน แหล่งอุปกรณ์ วัตถุดิบหลัก


ขอบคุณช่างทั้งสองที่ได้ยึดอาชีพนี่ อาชีพที่เป็นมรดกเป็นตำนานของหมู่บ้านและของชาวอีสานสืบไป



ขอบคุณพี่น้อง ขอบคุณบ้านมหา