[SIZE="5"]
หลังจากโรงเรียนเลิก ครูสาวคนหนึ่ง ย่างผ่านมา กะเห็น ด.ช.หล่วย นั่งซึมอยู่ที่ม้านั่งใต้ต้นบักแต้ หน้าโรงเรียน จั่งย่างเข้าไปถาม
ครู สาว : " อ้าวหล่วย เป็นหยั่งจั๋งบ่เมือเฮือน มานั่งซึมอยู่หน้า โรงเรียนเฮ็ดหยั่ง? "
ด.ช.หล่วย : "ผมบ่อยากเมือบ้านดอกครับครู ผมอับอายคน จนทนบ่ได้แล่วครับ"
ครูสาว : "เกิดเรื่องอีหยั่งขึ้นล่ะ ไส เว้าให้ครูฟังดู๊?"
ด.ช.หล่วย :"กะไทเฮือนผม ญาติพี่น้องผม พากันเฮ็ดเรื่องน่าอับอาย ได้เสียกันเหมิดแล่ว"
ครูสาว : "ครูบ่เข้าใจ ไสลองเว้ารายละเอียดให้ ครูฟังใหม่ดู๊?"
ด.ช.หล่วย : "กะไทเฮือนผม ปู่กะได้กับย่า ตากะได้กับยาย ลุงกะได้กับป้า
กับหม่องผมทนบ่ได้ที่สุดกะคือ มื้อคืนนี้เอง ผมเห็นกับตาเลยว่า
“พ่อกับแม่ผม กะได้เสียกันแล่ว" ผมอายคนที่สุดเลย ครับครู”
ครูสาว ...........[/SIZE]
ขอบคุณบ้านมหาฯ
ไทบ้านพระเสาร์
๒๑-๐๒-๕๖
Bookmarks