นับจากวันที่เป็นสมาชิกเว็บบ้านมหาดอทคอม ชื่อของ "เฒ่าจังไร" ในขณะนั้นก็เป็นที่ติดหูติดตา เริ่มจากบอร์ดไดอารี่บอร์ดนี้ ที่ได้ถ่ายทอดความรู้สึกที่อัดอั้นตันใจออกมาเป็นตัวหนังสือ
ครั้งแรกของการเขียนไดอารี่ นอกจากจะพูดถึงความประทับใจที่ได้ไปร่วมงานพาแลง ครั้งที่ 1 แล้ว ไดอารี่ต่อมาก็จะเป็นการบ่นให้คนที่บ้าน ว่าทำไมเขาจึงเล่นคอมดึก ๆ ดื่น ๆ ทำให้เราไม่ได้หลับได้นอน ช่วงนั้นทรมานมาก อีกใจหนึ่งก็ต้องการที่จะหาคำตอบว่า "เขาเล่นเว็บอะไร ?" และ "อะไรดึงดูดใจทำให้เขานั่งได้นานถึงขนาดนั้น" ในใจก็หวาด ๆ นิด ๆ เพราะได้ยินข่าวว่าหลายครอบครัวเสียคนเพราะโลกไซเบอร์มามากมาย
อย่ากระนั้นเลย จำเราต้องแฝงตัวเข้ามาดูซิว่า เขากำลังแอบคุยกับใครอยู่ ในที่สุดก็ได้เข้ามาเป็นสมาชิกบ้านมหาดอทคอมสมใจนึกบางลำภู หลังจากงานพาแลง ครั้งที่ 1 ผ่านพ้นไป....อิอิ
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ 6 ปีแล้ว ที่ได้เข้ามาอยู่ในเว็บบ้านมหา ซึ่งถือว่าเป็นเว็บที่ผมอยู่นานที่สุด เพราะก่อนหน้านั้นก็สิงสถิตอยู่ตามเว็บมวย โดยเฉพาะมวยสากลระดับโลก หาความรู้จับโน่นชนนี่ จนหลาย ๆ คนเรียกว่า แฟนพันธุ์แท้ แต่จริง ๆ ไม่ใช่ :l-
ที่ผ่านมาผมได้อะไรจากเว็บบ้านมหาดอทคอมแห่งนี้ ได้เยอะแยะมากมาย ที่สำคัญที่สุดคือมิตรภาพที่เกิดขึ้นราวปาฏิหาริย์ จากคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จากคนที่อยู่ไกลสุดขอบฟ้าอยู่ต่างประเทศ แต่เว็บบ้านมหาดอทคอมแห่งนี้นำพาให้พวกเรามาพบกันได้ นี่คือสิ่งที่มหัศจรรย์สำหรับผม
และสิ่งนี้แหละที่ทำให้ผมรักสังคมของเว็บบ้านมหาดอทคอม และสำหรับตัวผมอาจจะมีโอกาสมากกว่าคนอื่นในฐานะเป็นดีเจอาสาบ้านมหาดอทคอม หลาย ๆ คนอยากพบอยากเจอตัวจริงเสียงจริง ในระยะแรกมีพวกเราไปหาผมที่ห้องพักแทบทุกอาทิตย์ นับ ๆ ดูเกือบ 100 คนเห็นจะได้ บางคนเจอผมแค่ครั้งเดียวก็เข็ดไม่เจออีกเลยก็มี...555
ระยะหลังผมไม่ค่อยมีเวลา (ข้ออ้าง) ก็เลยเพลา ๆ ลงไป เสาร์-อาทิตย์ได้พักผ่อน ซักผ้า ล้างถ้วยล้างชาม ส่วนการเก็บกวาดบ้านเนื่องจากว่าไม่ค่อยมีคนไปเยี่ยมก็เลยไม่ได้เก็บกวาด ปล่อยไปตามยถากรรม ภาพที่ออกมาอาจจะดูรก ๆ ไปบ้าง ก็ถือว่าเป็นตัวตนที่แท้จริง และดูเป็นธรรมชาติดีครับ ไม่ได้สร้างภาพ....
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมรู้สึกดีใจและยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ห้องรก ๆ แห่งนี้ได้มีโอกาสต้อนรับพี่น้องสมาชิกเว็บบ้านมหาดอทคอมจากทั่วทุกมุมโลกครับ.....:*-
Bookmarks