เสียงเพลง ยามค่ำคืน
โชแปง(CHOPIN) กวีแห่งเปียโนผู้อ่อนไหว แต่ไม่หวั่นไหวภายใต้เสียงอึกทึก
เสียงเปียโนในค่ำคืนที่ดึกสงัดของฤดูใบไม้ร่วงได้ปลูกให้บิดาของโชแปงตื่นจากหลับไหล เขาปลุกเจติน่าภรรยาให้ลุกขึ้นมาฟัง
"จัสติน่า ฟังสิ ใครเล่นเปียนโน อยู่ข้างล่างยามน้นะ
จัสติน่าเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง ได้ลุกขึ้น
"น่าจะเป็นลุยซ่า นะคะ เดี๋ยวฉันลงไปดูเองค่ะคุณ"
ทุกวันจัสตินาจะสอนเปียโนให้กับลุยซ่า ลูกสาวที่เป็นพี่สาวของโชแปง แต่ไม่เคยสอนใหโชแปง เพราะคิดว่าอายุยังน้อยมาก แม้ว่าโชแปงจะอยากเรียนเปียนโนเป็นพิเศษ ก็ตาม
จัสตินาสวมเสื้อคลุมทับชุดนอน ลงบรรได้มาชั้นล่าง เพื่อเรียกให้ลุยซ่าได้รีบไปนอน
แต่เมื่อจัสตินาได้เพ่งมองไป กับไม่ใช่ลุยซ่า กลายเป็นโชแปง ลูกชายคนเล็กของเธอ
โชแปงที่จัสตินาไม่เคยสอนมาก่อน กับเล่นเปียโนได้อย่างชำนาญ คล่องแคล่ว จนจัสตินาเกือบไม่เชื่อสายตาตนเองเอง
"ใครสอนลูกดีดเปียโนวันนี้"
จัสตินาถามขึ้นหลังจากที่ย่องเดินไปเบื้องหน้าของโชแปง
"ไม่มีใครสอนหรอกครับ ตอนคุณแม่สอนให้พี่ลุยซาให้ดีดเปียโน ผมฟังอยู่ข้างๆ แล้วก็เลยจำได้ครับ"
จัสติน่าได้ยินรู้สึกตื้นตันมาก จนน้ำตาคลอเบ้า ลูบผมโชแปง
"ลูกแม่ ดีดเปียโนให้แม่ฟังอีกครั้งหนึ่งนะ แม่อยากฟัง ได้ไหม"
โชแปงตอบรับด้วยความยินดี คล่อยๆ พรมนิ้วมือลงบนเปียโน แล้วบรรเลงเพลงยามค่ำคืนนี้ด้วยทำนองที่รื่นหู
จัสตินาได้ฟังแล้วถึงกับน้ำตาไหล นึกไม่ถึงว่า ลูกชายที่ไม่เคยมีใครสอนให้เล่นเปียโนเลย อาศัยเพียงการฟังเพียงอย่างเดียว กับทำเรื่องน่าตื่นเต้นยินดียิ่งนัก
สามารถจดจำจังหวะได้ทั้งหมด สามารถเล่นเปียโนได้อย่างคล่องแคล่วเป็นธรรมชาติไม่ผิดตัวโน๊ตเลย
"โอ้...พระเจ้า ลูกช่างมีพรสวรรค์หลือเกิน"
เธอตรงเข้ากอดโชแปง แล้วพูดว่า
"ลูกแม่ แม่จะสอนลูกเอง ตั้งแต่นี้ต่อไปแม่ขอสัญญาว่าจะสอนลูก ต่อไปลูกต้องเล่นเปียโนยามค่ำคืน ทุกคืนได้ไหม"
โชแปงถึงกับร้องไชโย
จากนั้นไม่นาน
จัสตินา จึงตัดสินใจส่งโชแปงไปเรียนเปียโน ตั้งแต่อายุ 6 ขวบกับ Wojciech Zywny ครูผู้ชื่นชอบดนตรีของ Bach , Mozart และ Beethoven ตอนเริ่มเรียนโชแปงรู้สึกเป็นการเรียนที่หนักมาก จนเหนือยใจ แต่ว่าเขากลับเข้าใจในเวลาอันรวดเร็วเพราะเขาฟังอย่างตั้งใจในขณะที่ครูสอนในห้องเรียน
พอตอนเย็นกลับบ้าน โชแปงได้ทบทวนอีกครั้งหนึ่ง ทำให้ง่ายขึ้นและยังจดจำเนื้อหาที่ครูสอนได้อย่างแม่นยำไม่มีตกหล่น
ทุกครั้งที่มีเสียงเพื่อนในชั้นเรียนส่งเสียงรบกวน แต่ไม่ทำให้โชแปงเสียสมาธิได้เลย เขาสามารถวางเฉยได้เสมอ เพราะสมาธิของเขาจดจ่อกับบทเรียน
และเมื่อเรียนได้เพียงหนึ่งปี อัจริยะผู้นี้ก็ก็แต่งเพลงได้ คือเพลง Polonaise in G Mino และออกแสดงต่อสาธารณะชนครั้งแรกในปีถัดมา ซึ่งมีอายุเพียงแปดขวบเท่านั้น
การแสดงครั้งแรกของเขา เขาได้บรรเลงเพลงคอนแชร์โตประพันธ์โดย Gyrowetz นิ้วที่พลิ้วไหวและดนตรีที่มีอารมณ์ทำให้ชื่อเสียงของโชแปงเริ่มเป็นที่ร่ำลือ และเมื่ออายุสิบห้าขวบ เขาก็ได้บรรเลงเพลง Rondeau for Piano, Opus 1 ผลงานประพันธ์ชิ้นแรกของเขาต่อหน้าสาธารณชน และชื่อเสียงของโชแปงก็ร้อนแรงตั้งแต่อายุเพียงแค่สิบกว่าปีเท่านั้น จนได้รับการขนานนามว่า โมซาร์ตคนที่ 2 (second Mozart)
+++++++++++++++++
ไม่ว่าจะทำสิ่งใด ขอเพียงแต่มีสมาธิ ตั้งใจฟังและจดจ่อต่อสิ่งนั้น
Bookmarks