ความทรงจำครั้งกลับบ้าน 1

[สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน]

สาวชัยเพิ่งออกจากโรงบาลเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาค่ะ การผ่าตัดเนื้องอกที่ต่อมไทรอยด์เป็นไปได้ด้วยดีค่ะ ขอบพระคุณทุกๆความห่วงใยที่ส่งมาถามข่าวกันในข้อความด้วยค่ะ สาวชัยเลยขอนำรูปความทรงจำครั้งกลับบ้านมาให้พี่น้องบ้านมหาได้ชมกันค่ะ

การกลับบ้านครั้งนี้สาวชัยได้อยู่ไม่กี่มากน้อย เพราะมางานบวชน้องชายหัวแก้วฝังเพชรเดี๋ยวตอนหน้าจะนำภาพงานบวชที่ชัยภูมิมาฝากนะคะ



วันเวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ...

แต่ในห้วงคำนึง....

รักนั้นยังอยู่ติดก้นบึ้งของหัวใจ

แม้แสนไกล ไกลกว่าแววตาจะทอดมา

แต่ก็ใกล้ ใกล้กว่าความคิดถึงจะเดินทาง

ข้ามขอบฟ้า ผ่านผืนน้ำอีกซีกโลก

ดั่งสายลมพัดโบกยามอ่อนล้า

แม้เจ็บปวดเสียหมื่นพันหยดน้ำตา



เธอคือยารักษาแผลหัวใจ

ผ่านคืนวันเหน็บหนาวและทนทุกข์

ฉันจะลุกแม้ล้มสักพันครั้ง

จะรอวันฝันเป็นจริงในสักวัน



/////เราจะกลับมาพบกันฉันสัญญา//////





พายาย แม่และน้องไปเที่ยวชะอำ ที่จริงสาวชัยไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกค่ะ

อยู่แต่บ้านจริงๆ เป็นแม่ผีเรือนชอบอยู่บ้านจริงๆ

กลับไทยครั้งที่แล้วเลยไม่ได้ไปเที่ยวไหนบ่อยนัก














ยาย หลานลั้นล้า กลางแดดตอนบ่ายวันนั้นลูกฉันก็เปลี่ยนสีผิวทันที
(ที่จริงเธอก็ไม่ขาวหรอก ออกแนวเกาหลีทรยศ)









นางแบบของค่ายแอปเปิ้ล ถ้าสังเกตุดีๆจะเห็นสาวชัยอยู่ข้างหลัง ลิบๆ







ติดน้ามากเลยนี่ มาอยู่เมืองไทยสงสัยฉันจะกลายเป็นหมาหัวเน่า ฮ่าๆ
เพราะลูกติดน้ามาก











พอเหลนหลับ ยายทวดก็ขอไปสัมผัสทะเลแต่ก็ไม่ยอมลงเล่นน้ำ












แน่ะๆทำอะไรท่านทวด










วิ่งหนีเกลียวคลื่น ฮิอิ: ข:)











นี่คือคนที่ฉันรักที่สุดในชีวิต







เดี๋ยวมาต่อตอนสองนะคะ

.