อาทิตย์ที่แล้ว มีโอกาศได้กลับไปซอยงานบวชหมู่อยู่ทางพนมไพร ร้อยเอ็ด เลยแวะไปยามเฒ่าแม่อยู่บ้านนำ
พอดีน้องชายไกล้สิเปิดเทอมแล้ว เลยชวนกันออกไปนาหว่านข้าว ผมกับน้องไถซอยกันมื่อเดียวน่าสิแล้ว
เลยได้เป็นที่มาของกระทู้นี้ เอามาเว่าสู่พี่น้องบ้านมหาเฮาฟังครับ

นาท่งนี้ตอนผมยังอยู่บ้าน บ่เคยหว่านครับ ดำเอาตลอด แต่เมื่อ 2 ปีที่แล้วเฒ่าพ่อเพินรถคว่ำ
กระดูกสันหลังหัก หมอได้เอาเหล็กดามไว้ เลยบ่อยากให้พ่อเพินเฮ็ดงานหนัก
น้องชายเพินกะไปเรียนในเมือง กลับบ้านแต่ยามวันหยุด กะบ่ค่อยได้ซอยเวียกทางบ้านปานได๋
จึงจำเป็นต้องหว่านเอาครับ เหลือไว้แต่หม่องติดโนน 2-3 ไร่ แม่เพินว่าสิดำเองว่าซั่น

เอารถไถนาเดินตาม คูโบต้า เฮานี้ล่ะครับ น้องกับอ้ายเปลี่ยนกันไถ นา 4 ไร่แล้วค่ำพอดี
มื่อใหม่กลับมาฮอดกรุงเทพ ปวดนำตนนำโตปานเอาค้อนทุบไว้ ย้อนมันบ่ได้เฮ็ดเวียกหนักมาโดนแล้ว

จัดการเปลี่ยนล้อเหล็กครับ

เมือยามบ้าน ไปนาหว่านข้าว กินข้าวป่า


เฒ่าพ่อเป็นคนหว่านข้าวให้ ผมกับน้องซอยกันไถ แดดฮ้อนพอสมควรครับ

เมือยามบ้าน ไปนาหว่านข้าว กินข้าวป่า

เมือยามบ้าน ไปนาหว่านข้าว กินข้าวป่า


เฒ่าพ่อก่นดินอัดคันแท ย้อนหว่างเกี่ยวข้าวเพินตัดทางให้รถแก่ข้าวผ่านทาง
ยามฝนกะต้องอัดไว้คือเก่า บ่ซั่นน้ำสิใหลหนีเบิด

เมือยามบ้าน ไปนาหว่านข้าว กินข้าวป่า

เมือยามบ้าน ไปนาหว่านข้าว กินข้าวป่า

ยามเมื่อยกะนั่งหลบแดดไต้ฮ่มไม้ แนมเบิ่งกะตะหลูโตนเพินยุครับ ปีนี้อายุเพินกะ 44 ปีแล้ว

เมือยามบ้าน ไปนาหว่านข้าว กินข้าวป่า