บ้านมหาบ่เคยเศร้า...บ่เคยเหงาจากน้องพี่...มีแต่สุขสืบสร้าง
บ่เคยฮ่างห่างหนี...แสนพันปียังคงมั่น...บ่มีวันสิหมองหม่น
มีแต่ใหลอั่งล้น...โฮมท้อนหมู่สหาย...แม่นสิทุข์ยากฮ้าย
บ่มีหน่ายแหนงซัง...เป็นกำลังแฮงใจ...ต่อเติมเสริมตั้ง
เป็นพลังอันแฮงกล้า...เป็นศรัทธาอันมั่นเที่ยง...เสียงพิณแคน
บ่รดเลี้ยว...สลับร้องโอ่ลำ...แม่นสิไกลอยู่กล้ำเอาเสียงลำถามข่าว
ซุมสาวบ่าวหนุ่มน้อย...ยามไกลบ้านถิ่นสถาน...ยามใด๋คิดฮอดบ้าน
เข้ามาอ่านพอคลายเหงา...ฮักแพงกันไทเฮา...ลูกอี่สานขนานแท้
มีปัญหาพากันแก้...แลหลิงกันเป็นน้องพี่...บ้านมหาอยู่หม่องนี่
บ่มีฮ้อนซ่ำเย็น...แท้แหล่ว...น้องอ้าย...มิตรสหาย...เอ้ย.........
Bookmarks