หล่านางเอย.....
เห็นสายฝนรินหลั่งย้อย เป็นฝอยพรมขี้ฟ้าหม่น
ฟ้าเบื้องบนมืดครึ้ม ให้หนาวเนื้อหน่วงใน
จากกันไปแต่คราวนั้น ความสัมพันธ์ขาดหวิ่น
คือจั่งดินและฟ้า บ่อมีมื้อสิจอดกัน
เป็นจั่งใด๋นอทางฝ่ายนั้น ซำบายดีหรือว่าบ่อ
อยากสิไปพบพ้อ ย้านแฟนน้องเผิ่นสิเคือง
ย้านได้เปลืองน้ำตาย้อย ย้านเห็นฮอยน้ำตาหม่อ
อ้ายสิขอถามข่าวเจ้า ผ่านทางบ้านถิ่นมหา......ดอกเดอจร้า
หล่านางเอย......
แม่นสิเหิงเลิงล้า หลายพรรษาที่พ้นผ่าน
อดีตกาลที่ผ่านแล้ว ยังหวนพ้อคิดเถิง
จากไปเหิงบ่อเห็นหน้า มีบุตตาแล้วล่ะไป่
หรือบุตตรีใหญ่แล้ว หลายล้นอั่งเฮือน
มาเยี่ยมเยือนด้วยคำเว้า มาเยี่ยมยามด้วยความห่วง
เขาฮักหวงน้องหล่าเสมอต้นดั่งเดิม แหน่บ่อนอ
หรือว่าเขาตอแหลลิ้น บ่อจริงจังมีใจแบ่ง
เขาหน่ายแหนงด่าฮ้าย ตบตีเจ้าให้ทุกข์ใจ
หือเขาไสเสียถิ่ม ซิมสาวบ่อเห็นค่า
อ้ายกะคึดไปซั่นดอกหล่า ประสาคนฮ้างฮักบ่อสม
คันแม่นเขาบ่อหลอกต้ม ดูแลนางปานหน่วยไข่
น้องไปได้ดีอ้ายกะดีใจแล้ว ถามข่าวเจ้าย้อนห่วงนาง.....ดอกนา
Bookmarks