♫♪ เมื่อดวงใจมีรัก มอบแด่ใครสักคน หมดทุกห้องหัวใจ ขอให้เธอมั่นใจรักจริง ฉันจะยอมมอบกายพักพิง แอบแนบอิงนิรันดร์ ♫♪
เมื่อดวงใจมีรัก ดั่งเจ้านกโผบิน บินไปไกลแสนไกล
หัวใจฉันก็ลอยลิบไป ถึงแดนดินถิ่นใดนะใจ โอ้ดวงใจเจ้าเอ๋ย
เมื่อต่างเราก็รัก จักเกรงกลัวฉันใด ใจเรานั้นแน่นอน
ขอให้เธอมั่นใจรักจริง รักเธอจริงแน่ใจขอวอน ก่อนตัดใจร้างลา
โอ้ใจรักเธอ คิดถึงเธอ เฝ้าครวญหา
โอ้ใจนะเออ ใยละเมอ ถึงเธอร่ำไป
เมื่อดวงใจมีรัก มอบแด่ใครสักคน หมดทุกห้องหัวใจ
ขอให้เธอมั่นใจรักจริง ฉันจะยอมมอบกายพักพิง แอบแนบอิงนิรันดร์
โอ้ใจรักเธอ คิดถึงเธอ เฝ้าครวญหา
โอ้ใจนะเออ ใยละเมอ ถึงเธอร่ำไป
เมื่อดวงใจมีรัก มอบแด่ใครสักคน หมดทุกห้องหัวใจ
ขอให้เธอมั่นใจรักจริง ฉันจะยอมมอบกายพักพิง แอบแนบอิงนิรันดร์
ฉันจะยอมมอบกายพักพิง แอบแนบอิงนิรันดร์
สวัสดีจ้าธุจ้าพี่น้องบ้านมหาทุกท่าน
เอื้อยมักฟังเพลงของสุชาติ ชวางกูร ตั้งแต่สมัยเป็นสาวจนทุกมื้อนี้ก็ยังฟังอยู่ ฟังยามใด๋ก็มวนอยู่ตลอดน้อจ้า
นิยามความรักของเอื้อยเป็นความรู้สึกที่อ่อนหวาน ละมุนละไม เมื่อได้รักแล้วก็ฝันถึงวันวิวาห์ ปรารถนาครองคู่อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า มีลูกมีหลานสืบสกุล ช่วยกันทำมาหากิน สร้างฐานะสร้างครอบครัวด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุขบ่ทอดทิ้งกัน
จากมื้อนั่นฮอดมื้อนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว
ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งฮักเอื้อยตั้งแต่เป็นสาวจนย่างเข้าสู่วัยทองก็ยังเป็นคนเดิม จากผู้บ่าวที่ผมดกหยักศกจนผมร่วงหล่นกลายเป็นทรงสกินเฮด
ความรักที่มีให่เอื้อยก็ยังบ่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา บ่ว่าเอื้อยสิงามสดใสในวัยสาวหรือเฒ่าชราหาความงามบ่ค่อยได้ ผู้บ่าวคนนี้ก็ยังฮักเอื้อยอยู่คือเก่า อายุเป็นเพียงตัวเลขน้อจ้า รักแท้นั้นสำคัญกว่าเพราะ
เรารักกัน
เคล็ด(ไม่)ลับของการครองคู่ให้อยู่กันจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรของแต่ละคู่ก็อาจบ่คือกันน้อจ้า สำหรับเอื้่่่อยในฐานะแม่บ้าน
ที่มีอาชีพนอกบ้านไปพร้อมกับหน้าที่แม่ของลูกสองคนและหน้าที่ศรีภรรยา เอื้อยมีความสุขและคิดบวกเสมอ เอื้อยต้องปรับทั้งร่างกายและจิตใจให้สมดุลย์กับทุกสถานภาพ ต้องใช้หลักธรรมะและหลักจิตวิทยา
ไปนำกันตลอด แม่บ้านต้องมีความอดทนต่อภาระรับผิดชอบท้ังในและนอกบ้าน ต้องดูแลการศึกษาเล่าเรียนของลูก ดูแลงานบ้าน อาหารการกิน รายรับรายจ่าย ฯลฯ
ถ่าแม่บ้านบ่อดทนและคุมสติให้มั่นคง พ่อบ้านและลูกๆก็คงหาความสงบสุขบ่ได้ การทะเลาะเบาะแว้งย่อมมีได้เป็นธรรมดา แต่คนที่จะประคับประคองให้ชีวิตไปได้ตลอดรอดฝั่งนั้นคือพ่อบ้านและแม่บ้านต้องซอยกันด้วยความรักและความซื่อสัตย์ต่อกัน
ความคิดและจิตใจของชายหญิงย่อมแตกต่างกัน แต่เมื่อได้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ปัญหาและอุปสรรคนั้นมากมาย เอื้อยมีคติง่ายๆจากประสบการณ์ที่ผ่านมา คือการให้อภัยจ้า อย่าโกรธหรือทะเลาะกันข้ามคืน ปล่อยวางและทำความเข้าใจ เอาใจเขามาใส่ใจเรา ไม่เอาชนะ ไม่คิดว่าเราต้องถูกเสมอไป ผิดก็ยอมรับผิดและปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น รู้จักขอโทษและขอบคุณ รักเคารพญาติพี่น้องของเขาเสมอของเรา ซื่อสัตย์ต่อกัน
ชีวิตแม่บ้านเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ที่ต้องมีศีลธรรมคอยนำทางน้อจ้า เอื้อยก็ยังเดินทางไปไม่ถึงฝั่ง ยังต้องเรียนรู้ศึกษา ปรับปรุงพัฒนาแก้ไขอยู่ตลอดชีวิต เมื่อคิดสสะโสดมาใช้ชีวิตคู่
ก็ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุดน้่อจ้า คิดบวกเข้าไว้
คิดดี พูดดี ทำดี เมื่อถึงวันที่ต้องจากพรากกันไปจะได้ไม่ต้องมาคิดเสียใจในภายหลังน้อจ้า
ขอขอบคุณพ่อบ้านคนดีที่รักและดูแลเอื้อยและลูกๆมาตลอดเด้อจ้า
กราบขอบพระคุณบิดามารดา ญาติพี่น้องของเราทั้งสอง
แม่ย่ากับหลานพิมจ้า
แม่ของเอื้อยพวงพะยอม
ยายกับหลานพิมหลานฝน
ธุจ้าขอบคุณเวบบ้านมหา
และขอบคุณผู้อ่านทุกท่านเด้อจ้า
ขอบคุณเครดิตข้อความจากface book
ขอบคุณเนื้อเพลง ใจรัก ของสุชาติ ชวางกูร
ธุจ้า:*-
Bookmarks