วันที่...ฟ้ามืด
ในวันฟ้ามืดครึ้ม อึมครึมมืดมิด
เหงาแสนเหงาจิต ไร้ผู้คนสัญจร
พายุอยู่ข้างหน้า อุราสะท้อน
มองเส้นทางสัญจร ร้างไร้เดียวดาย
ท้องฟ้าวิปโยค หัวใจโศกคร่ำครวญ
เหน็บหนาวรัญจวน ไร้สะพานรุ้งฟ้าปราย
ฟ่้าทะมืนอยู่ข้างหน้า หัวใจหวนไห้
สะพานรุ้งที่เดียวดาย ไม่มีใครใต้ฟ้าหนาว
เงาฝนโหมตะหง่าน ใต้ฟ้าครามมืดมิด
ข้างหน้าไม่ต้องคิด คือพายุพร้อมความร้าว
ชีวิตคน เหมือนถูกพายุราว
ทำให้หัวใจร้าว ทุกข์เวทนา
ในวันฟ้ามืดครึ้ม อึมครึมมืดมิด
เหงาแสนเหงาจิต ไร้ร้างมองทางข้างหน้า
มองพายุกระหน่ำ ฟ้าวิปโยคพา
เส้นทางสัญจรข้างหน้า ร้างไร้เดียวดาย
*************************
เย็นวันที่ 18 กันยายน 2556 บนเส้นทางของถนนปัทมานนท์
ในวันที่ฟ้าแสนมืดครึ้ม วันที่เหมือนจะเหงาและเดียวดายร้างผู้คนสัญจร
ท่าตูม
25 กันยายน 2556
Bookmarks