กำลังแสดงผล 1 ถึง 3 จากทั้งหมด 3

หัวข้อ: ก้อนหิน ดอกไม้ และความมืดบอด

  1. #1
    Maximum learning
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ khonsurin
    วันที่สมัคร
    Apr 2008
    ที่อยู่
    ท่าตูม สุรินทร์
    กระทู้
    8,063
    บล็อก
    197

    ก้อนหิน ดอกไม้ และความมืดบอด


    ก้อนหิน ดอกไม้ และความมืดบอด


    ก้อนหิน ดอกไม้ และความมืดบอด



    ก้อนหิน ดอกไม้ และความมืดบอด




    ก้อนหิน ฉันขว้างไปในอากาศ
    สิ่งทีเห็นคือหินคว้าง แล้วหายไป
    ความมืดบอด คือสายตาฉันเป็นไปได้
    ฉันตามไปตามไป ได้แต่ความว่างเปล่า


    ดอกไม้ ความคิดคนตาบอด
    สีสันไม่คล้อง กับสิ่งที่สัมผัสแสนพราว
    จินตนาการสร้าง ประดุจดังเงา
    ทุกถ้อยคำสุขเศร้า นัยน์ตามองไม่เห็นสิ่งใด



    สายน้ำฉ่ำเย็น ภายใต้จิตคิด
    มีตัวปลาว่ายติด ผูกพันเป็นฝูงใหญ่
    ตัวปลาว่ายไป ก็เพียงได้แต่นึกไว้
    อาจไม่มีสิ่งใด ในสิ่งที่มองไม่เห็น


    เมื่อดวงตามืดมิด รอยยิ้มกว้าง
    สายลมบาง ดอกไม้ที่ซ่อนเร้น
    คำพูดสัมผัส ความจริงใช่เป็น
    ไม่มีสิ่งที่เห็น ใต้ความมืดของรัตติกาล






    *********************************


    อิสระ เสรี เสมอภาค




    *********************************

  2. #2
    Maximum learning
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ khonsurin
    วันที่สมัคร
    Apr 2008
    ที่อยู่
    ท่าตูม สุรินทร์
    กระทู้
    8,063
    บล็อก
    197

    ความคิด ไม่ใช่ที่เราคิด





    ความคิด ไม่ใช่ที่เราคิด



    ความคิด ไม่ใช่ที่เราคิด
    ลึกล้ำฉุกติด ราวมหาสมุทร
    ใบไม้ปลิว อาจใช่สิ่งสมมุติ
    ดอกไม้อาจไม่พิศุทธิ์ ให้โลกชม


    เพียงเรา ก้าวเดินย่ำ
    เพียงเท้าย่ำ ให้ดินถม
    ซากคำพูด เป็นดังสายลม
    ฝันวาดวิมานลม ไว้ในใจ



    ภาษา ที่พร่ำบ่น
    ไม่ใช่แดนพรหม กักขัง
    ร่างกาย ไม่อาจจีรัง
    กักขัง หน่วงเหนี่ยวต่อไป


    สิ่งต่าง ไม่จีรัง
    มนุษย์ยัง เท่ากับมนุษย์ตาย
    ร่างกาย ไม่ใช่ร่างกาย
    ไฉนยึดมัน ถูกขังความคิด



    *********************************


    อิสระ เสรี เสมอภาค




    *********************************

  3. #3
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ โชติ
    วันที่สมัคร
    Mar 2008
    ที่อยู่
    bbk
    กระทู้
    700
    ดวงตาของฉันไม่มืดบอด
    แต่ใจของฉันเล่า...เป็นฉันใด
    มองดอกไม้แต่ไม่รู้สึกถึงดอกไม้
    หัวใจร่ำไห้แต่เฮฮา..แสนอาดูร

    ฉันเองผิดหรือโลกผิดกันแน่แท้
    ใจเซ็งแซ่สับสนจนหม่นหมอง
    เหมือนก้อนหินในถุงข้าวมาบุญครอง
    น่ารำคาญแต่ไม่เคยสำคัญ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย โชติ; 02-11-2013 at 23:33.

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •