..หลายเดือนแล้วที่ไม่ได้กลับสุโขทัย..เนื่องจากติดภารกิจที่ดูยุ่ง..ในกลางเมืองหลวง แต่ก็ยังมีน้องสาว น้องชายที่กลับไป เลยนำภาพ มะละกอ พันธุ์ทาง พันธุ์พื้นบ้าน ที่แม่ปลูกไว้กิน เหลือก็จำหน่ายตามหมู่บ้านที่มีคนอิสาน ย้ายถิ่นฐานมาอยู๋ มีเกือบทุกจังหวัด....รวมอยู่ในหมู่บ้านเดียว
..พืชผักผลไม้ที่นิยม อับดับหนึ่ง...คงหนีไม่พ้น มะละกอ...แน่นอนมันคือ นวัตกรรมด้านการกินที่ไม่รู้เบื่อ ขยายวงกว้างจากพื้นบ้าน..เข้าสู่ในเมืองในวัง ในเวลาอันรวดเร็ว(ฮา)
แถมยังพ่วง...ปล้าร้า... ผลิตภัณฑ์โลกจารึก ที่แต่ก่อนแต่ไรใครก็ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นสินค้าที่ยืดอกแผ่หรา บนห้างดังกลางสีแยกราชประสงค์ได้อย่างเต็มภาคภูมิ(ฤ จะเถียง)55
จึงนำภาพมาให้ดู..มีพันธุ์แปดทิศ อยู่ด้วย ใครจะคิดว่าต้นที่หักขาดแล้ว มันยังอุตส่าห์ แผ่กิ่งออกมารอบด้าน กระเตงลูกนับสิบไว้ ไม่เกรงใจไม้ไผ่ที่พ่อ..นำมาค้ำถ่อไว้....
จึงเป็นสิ่งที่น่าสนใจ น่ามอง น่ากิน....ถ้าใครอยากได้พันธุ์ก็บอกได้ ปีใหม่กลับบ้านจะนำมาฝาก.....ขอบคุณนะครับ
(วันหลังเดี๋ยวจะนำเรื่องราว..นวัตกรรมเรื่องการกินอยู่มาเล่าสู่กันฟังแบบขำๆ..นะครับ)
มะละกอ
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Carica papaya L.
ชื่อสามัญ : Papaya, Pawpaw, Tree melon
วงศ์ : Caricaceae
ชื่ออื่น : มะก้วยเทศ (ภาคเหนือ) หมักหุ่ง (ลาว,นครราชสีมา,เลย) ลอกอ (ภาคใต้) กล้วยลา (ยะลา) แตงต้น (สตูล)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ : ไม้ล้มลุก อายุหลายปี สูง 3-6 เมตร เปลือกต้นเรียบ สีน้ำตาลออกขาว ลำต้นตรง ไม่มีแก่น แตกกิ่งก้านน้อย มีรอยแผลใบชัดเจน มียางขาวข้น ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับรอบต้นหนาแน่นที่ปลายยอด ใบรูปฝ่ามือ ขนาด 80-120 ซม. ขอบใบเว้าเป็นแฉกลึกถึงแกนก้าน ก้านใบเป็นหลอด กลมกลวงยาว 25-100 ซม. ดอก ดอกแยกเพศอยู่คนละต้น ดอกเพศผู้ออกเป็นช่อยาวห้อยลง ดอกสีขาว กลีบดอกมี 5 กลีบ มีกลิ่นหอม ดอกเพศเมียสีขาว ออกเป็นช่อกระจุกตามซอกใบ ดอกมีขนาดใหญ่ กว่าดอกเพศผู้ ผล รูปกระสวย ผิวเรียบ เปลือกบาง มียางสีขาว ผลสดสีเขียวเข้ม พอสุกเปลี่ยนเป็นสีส้ม รับประทานได้ มีเมล็ดมาก เมล็ดกลม สีดำ มีเยื่อหุ้มเมล็ดสีขาวใส
ส่วนที่ใช้ : ผลสุก ผลดิบ ยางจากผลหรือจากก้านใบ ราก
ขอบคุณบ้านมหาดอทคอม...
Bookmarks