คันเจ้ามีเวลาว่าง ให้คืนมาหาชายจักคราวแน่
อย่าได้ปล่อยทิ้มให้อ้ายนี่แย่ คองคอยเจ้าอยู่ฝ่ายเดียว
แต่ก่อนนี่น้อสองคนเฮายังเคยเกี้ยว เทียวหากันทุกเช้าค่ำ
บัดนี้น้อนางสังมาปล่อยให้อ้ายซอกซ้ำ ได้นอนไห้ใส่แต่หมอน
อ้ายนี่คองคอยหล่าหลายวันเดือนปี นี่บ่เห็นฮอดไง่
เป็นจั่งได๋น้อบาดนี้ สังบ่คืนมาทางพี้หละต่าวคอน
ให้เจ้าหวนคืนย้อน คึดเห็นความหลังของสองเฮา เด้อน้องพี่
ส่วนว่าทางอ้ายนี้ มีแต่คึดฮอดเจ้าเลยนั่งเศร้าป่วงละเมอ.นางเอ้ย
ไทบ้านพระเสาร์
๑/๑๑/๕๖
Bookmarks