เสียงกูกฮ้อง แห่งองค์เอก ตถาคต
กังวานเสียง เยือกเย็น นวลนุ่ม
ซุมแซซ้อง เทวดา ซมซื่น
อริยะทั้วแคว้น ซมซ้อง ส่งเสริญ
เอิ้นแล้วเอิ้น มวลมนุษย์ กุฏฐัง
สูหากยังเสยเสียง บ่งวกแล ขวาซ้าย
สายตาสูดำด้าน หมองมัว มืดบอด
แม่นสิกวักเฮียกเอิ้น บ่มีฮู้ ฮ่อมเห็น
ชี้ทางเป็นกะบ่ได้ ชี้ทางตาย กะบ่เซื่อ
เฮ็ดคือเฮือล่องแก้ง ตามน้ำ ล่องกระแส
เหมิดหนทางสิแก้ บ้านเมืองมุ่น เพพัง
ย้อนอัตตังตัวกู กิเลสหนา ตัณหากุ้ม
ปัญญามีบ่พอหุ้ม สอนโต ให้พ้นผ่าน
พระยามารจั่งเฮียกใช้ ไปเป็นเป้า เผดผี
ฮ้ายเอานี่ มวลมนุษย์ขี้เหม็นเอ่ย ละน่า...