-
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
อยากไปเที่ยวต้องเก็บหอมรอมริบ
กลับมาทำงานต่อครับหลังจากลาหยุดไปเที่ยวหนึ่งสัปดาห์ แต่บ่ได้บอกหัวหน้าว่าไปเที่ยวเด้บอกว่าไปทำธุระสำคัญ
ที่ต่างจังหวัด บ่ว่าแบบนั้นเพิ่นสิบ่อนุมัติ คนไทยส่วนใหญ่ทำงานค่าแรงขั้นต่ำส่วนหนึ่งมีรายได้เพิ่มมาอีกเล็กน้อย
ถ้าเป็นค่าแรงรายวัน วันละสามร้อยวันหยุดบ่ได้ พูดถึงคนที่มาจากต่างจังหวัดเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯแบบผมนี่
บ่มีบ้านพักอาศัยต้องเช่าบ้านเช่าห้อง ค่าห้องอย่างขี่ล่ายบ่ติดแอร์กะตกอยู่ระหว่างพันห้า ค่าน้ำค่าไฟหน่วยละสิบสิบห้า
สองคนผัวเมียตกเดือนละสองสามพันครับ ค่าห้องพักน้ำไฟ มาเบิ่งเรื่องอยู่เรื่องกิน ห้องพักแคบๆ ทำอาหารบ่ได้อย่างดี
กะต้มน้ำลวกไวไว หรือหุงข้าวกินกับกับข้าวถุงคาบแลง ตอนเช้าตอนเที่ยงไปกินข้าวที่ทำงาน ราคาข้าวราดแกงจานหนึ่ง
เดี่ยวนี้สามสิบห้าสี่สิบบาทกินแบบพอโหย่ๆ สำหรับผู้ทำงานใช้แรง น้ำ เครื่องดื่ม กาแฟ รวมบ่ต่ำกว่าเจ็ดสิบบาทต่อคน
ต่อคาบ วันหนึ่งสามคาบ เฉพาะค่ากินตกผู้ละร้อยห้าสิบถึงสองร้อยบาท ผู้สูบบุหรี่จิบเบียร์ยาดอง สามร้อยเกี้ยงมินลื่น
แนะได้มื้อสามร้อยใช้เบิดสามร้อยสิเหลือจ่ายค่าห้องติละ ครับ ค่าห้องนอนค่าน้ำค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ กู้เงินดอกครับ
นี่ยังบ่ได้ส่งทางบ้านเด้ กู้เงินดอกนอกระบบร้อยละซาวครับ โฮ้บ่มีดอกเว้าโพ้ดหลาย มาเบิ่งให้เห็นกับตาบ่ละครับ
ค่าแรงรายวันสิเป็นกลุ่มพนักงานเข้าใหม่ ลูกจ้างผู้รับเหมา ก่อสร้าง เข้าออกง่ายบ่มีสวัสดิการ อย่างดีกะประกันสังคม
แล้วสิเก็บหอมรอมริบได้ติ ตามที่ผมเห็นยุ่ทุกมื้อผมว่ายาก แถมแรงงานกลุ่มนี้สิมีการเบิกเงินเถ้าแก่ล่วงหน้าเป็นประจำ
ส่วนผู้ที่มีรายได้ประจำเป็นเงินเดือนเดือนละหมื่อนสองหมื่น ถ้าผู้บ่มีลูกมีเต้าบ่กินหลายกะได้ผ่อนรถหรือผ่อนบ้าน
กะบ่เหลือเก็บอีกละสัญญาสามสิบปีผ่อนบ้านรถกะเต็มแม็กแปดสิบสี่งวดจักยามได่บุ๊ แถมบัตรเงินสดบัตรเครดิต
ประกันชีวิตต้อนหน้าต้อนหลังหนีบ่ออกสุดท้ายกะได้เฮ้ดได้กดของเขา กดไปกินชาบูสุกี้เที่ยวตลาดน้ำตี้ละเพิ่นมีรถแล้ว
ผู้มีลูกช่วงลูกกำลังเติบโตเรียนหนังสือถือว่าลำบากเลยทีเดียว ถ้าไผได้ทำงานดีองค์กรดีบริษัทดีรายได้ดีถือว่าโชคดีครับ
ผมมีรายได้พอได้กินได้ใช้ไปแต่ละเดือนเหลือเก็บแน่กะเงินโบนัสครับ อยากไปเที่ยวกะต้องกัดฟันชาบูสุกี้บ่แนม
ถือว่าลำบากสำหรับผู้ใช้แรงงานชาวไทยที่สิมีเงินเหลือเก็บพอสิได้ไปเที่ยว สิบปีซาวปีผมบ่ได้ยินว่ามีผู้ได่ได้ไปเที่ยว
ต่างประเทศด้วยรายได้จากการทำงานเป็นลูกจ้างในบริษัทหนึ่งๆ หรือในโรงงานใดๆ แล้วผมสิได้ไปเที่ยวอีกบ้อน้อ
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
กระเทียมราคาแพง
ผมไปโลตัสแวะซื้อของใช้ ถ้าร้านค้ารายย่อยต่างๆ มีที่จอดรถสะดวกติดป้ายราคาสินค้าคือห้างผมกะสิจอดซื้ออุดหนุน
ที่เลือกโลตัสรังสิตเพราะการเดินทางที่จอดรถสะดวกที่สุดสำหรับผม ผมไปซื้อบักแตงร้านมาตำครับ เนื่องจากว่าอ้วน
คอเลสเตอร่อนสูงบ่รู้สิกินอิหยังดี กินตำบักแตงนี่ละบักนาวพวมถูก ดีหน่อยหนึ่งครับทำงานมาซาวกว่าปีผ่อนบ้าน
ราคาเก้าแสนพอได้ตำครกตำสากบ่รบกวนบ้านอื่นห้องอื่นเพิ่น ผมมักย่างเลาะ เบิ่งราคาหมูไก่ปลาอิฮือปลานิลผักผลไม้
อยู่ในห้างคะเจ้าติดราคาไว้ทุกอย่างเนาะครับ แต่บ่ค่อยซื้อดอกมันแพงบักโมหน่วยบ่ใหญ่ตกหน่วยละร้อยสองร้อยกะมี
บักแอ้ปเปิ้ลหกหน่วยน้อยๆ เงินร้อยปิวแว่น นึกถึงค่าแรงมื้อสามร้อยซาว ได้บักโมกับบักแอ้ปเปิ้ลหิ้วเอาะเยาะเมีย
ยิ่งกว่านั้นไปเห็นกระเทียมไทยบ่แม่นกระเทียมโทน ชนิดแกะกลีบใส่ราคาไว้กิโลกรัมละสองร้อยเก้าสิบเก้าบาทครับ
ป้าด อิพ่ออิแม่ ราคานี้มาโดนนานหรือผมพึ่งเคยเห็นกะบ่ฮู้แต่ผมว่ามันแพงเกินไปไหมสำหรับคนไทยส่วนใหญ่ที่มี
รายได้เฉลี่ยเดือนละบ่หลายบาท และกระเทียมไทยกะเป็นพืชผักสวนครัวที่คนไทยปลูกขายให้คนไทยซื้อกินกัน
คันว่ามันแพงกะอย่าซื้อผู้ลังคนอ่านแล้วเริ่มสิหนหวย จ่มหยั่งกะด้อบ่พอใจเขากะบ่บังคับให้ซื้อตั๊ว
แม่นข่อยบ่เถียง เจ้ากะเว้าได้ละเพราะเจ้าบ่มักกินลาบคือข่อย ลาบงัวไทยน้อยกับกระเทียมฝรั่งเจ้าว่ามันสิเข้ากันยุ่ติ
อึ่มเฮ้ดงานเบิดมื้อได้กระเทียมกิโลหนึ่ง ซ่ำนี้บ้อค่าหยาดเหงื่อต้ะเช้าจนค่ำส่ำกลีบกระเทียมในถ่งนิบ้อ
เอ๋าอย่าคึดหลายบ่ได้กินเป็นโลดอกกระเทียมอย่างหลายกะสองสามกลีบพอมันมีกลิ่นถ้อนละ
อยากไปเที่ยวอีกอันหนึ่งกะต้องบ่ซื้อกระเทียมไทยกินครับ เปลี่ยนเป็นกระเทียมนอก กินผักโลตัสยามแลง
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
หนี้สิน
ผมทำงานในองค์กรแห่งหนึ่งมานานพอสมควร เริ่มจากค่าแรงขั้นต่ำวันละ 110 บาท จนปัจจุบันค่าแรงขั้นต่ำเพิ่มขึ้น
มาถึง 300 และ 320 ในวันนี้ ทำงานเป็นพนักงานในไลน์ระดับที่บ่ต่ำบ่สูง เป็นผู้ที่ทำงานอยู่หน้างานช่างซ่อมหน้าเครื่อง
ผมมาจากบ้านนอกเป็นลูกชาวนามักดำมักไถ ฮู้จักผู้ได๋ที่เป็นลูกชาวนาเลี้ยงงัวเลี้ยงควายมาก่อนกะสิมักเว้านำคะเจ้า
คนปทุมฯ ภาคกลางมีน้ำมีคลองปลาหลายมีต้ะโตใหญ่ๆ กะมักส่อเพิ่น ปลากาปลาม้าเป็นโตจั่งได่ยุ่สารคามบ่เคยเห็น
เอ๋าบ่มีที่สิไปปุกเฮียนสร้างบ้านหม่องได๋ละเพิ่นสิไล่หนีติทางบ้านผมมีที่ปลูกบ้านกันทุกคน ไม่มีก็ปลูกได้ปลูกริมคลองได้
บ้านผมมีต้ะเถียงนาถ้อนแหล้วตั้งค่อม่อยุ่ริมห้วยริมคลอง อยู่ริมคลองแล้วจะทำนาที่ไหนเอาข้าวที่ไหนกิน ก็ซื้อกินซิ
ไม่เป็นไรซื้อแต่ข้าวเนาะปลาไม่ต้องซื้อ เวลาพี่ทำกับข้าวก็จับปลาในคลองมาทำได้เลย จะบ้าจะเอาเวลาที่ไหนไปจับ
ต้องออกจากบ้านแต่เช้ามาทำงานกลับถึงก็ค่ำแล้วแถมรถติดยังกับอะไร ถ้าพี่อยากกินปลาละ ซื้อโลตัสบิ๊กซีซิปลาสดๆ
พี่ไม่ซื้อรถขับมาทำงาน ไม่มีที่จอดแถมรายได้แค่นี้ค่าแรงรายวันจะเอาที่ไหนผ่อน นี่เงินออกวีคสิ้นเดือนต้องจ่ายดอกเขา
เงินพี่ออกเป็นวีคหรือครับ เป็นวีคซิเป็นเดือนตายกันพอดี พี่กู้ตังค์กับใคร โอ้ยเยอะแยะมีคนปล่อยเยอะจะเอาด้วยมั้ย
เขาคิดดอกเท่าไหร่ ดอกยี่สิบถ้ามีบัตรเขาก็ยึดบัตร พี่รับเงินวีคเท่าไหร่ครับ วีคนึงสิบวันสิบสองวันวันละสามร้อยกว่า
ตกสามพันถึงสี่พันไม่เกินนี้หรอก แล้วพอกินไหม คิดว่าจะพอไหมละ
ครับผมมักส่อมักถามคะเจ้าส่วนมากกะส่อต้ะคนหาเช้ากินค่ำซึ่งเป็นคนส่วนหลายพนักงานรายวันผู้รับเหมาช่างก่อสร้าง
มีคนหนึ่งมาขอยืมเงินพี่ขอยืมเงินหน่อยผมให้ดอกนะผมจะไปเอาทีวี ผมเอาทีวีไปจำนำไว้พันห้าเดี่ยวเงินออกผมคืนพี่
ผมไม่มีเงินให้ยืมหรอก ผมมีเงินมาทำงานวันละร้อยเดียวเอง
อีกคนเมื่อวานไม่เห็นพี่มาทำงาน เมา พอดีเงินออกเล่นเหล้าขาวไปสองขวด แล้วไม่จ่ายหนี้เขาละ ไปตัดดอกเขาแล้ว
แล้วก็จ่ายค่าห้องค่าน้ำไฟเติมโทรศัพท์ถึงได้เหลือซื้อเหล้ากินงัย แล้วจะเอาอะไรกินต่อ เดี่ยวเบิกลูกพี่ล่วงหน้าสักพันห้า
บ้ะ มาคือใจแถะละ เบิกเงินโบนัสสิ้นปีมากินก่อนเส้ย เกิดปีหนี้โบนัสบ่มีสิบ่จังปานหยังติ
ผมคลุกคลีอยู่กับทีมงานทุกมื้อครับ ทุกคนต่างกะมีปัญหาเป็นของตนเอง ผมกะมีของผมแต่หนี้สินบ่หลายปานได๋
พอได้อยู่ได้กินเดือนชนเดือนไป หลูโตนผู้รับจ้างหาเช้ากินค่ำหลูโตนตัวเองที่ผัดบ้านเมืองมาอาศัยบ้านเพิ่นหาอยู่หากิน
ผมซอมเบิ่งคนที่ทำงานค่าแรงรายวันหลายๆ คน เป็นต้ะเห็นใจครับประเทศไทยค่าครองชีพที่คนไทยแบกรับอยู่ในปัจจุบัน
ค่าแรงขั้นต่ำสำหรับคนไทยผมว่าต้องมื้อละเกือบพันครับถึงสิทำให้คนไทยอีกหลายคนเลิกเป็นหนี้นอกระบบได้
เอ๋า โตไผโตมันละเด้อไผกะยากพอไผ ถือเสียว่าเกิดมาใช้เวรใช้กรรมผู้โชคดีกะถือเป็นกรรมม่วนไป
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
ปลูกมันแกวริมโขง
เว้าเรื่องหนี้เรื่องสินเฮ้ดให้คึดพ้อพ่อใหญ่ที่ปลูกมันเภา ที่ผมจอดรถลงไปซักถามโสเหล่กับเพิ่นมื้อไปเที่ยวน้ำโขง
พ่อใหญ่หนูจันทร์บ้านน้ำก่ำครับ อำเภอธาตุพนม เพิ่นปลูกมันแกวตะเภา ว่าแม่นมีต้ะบรบือทางนี้เพิ่นกะปลูกคือกัน
พ่อใหญ่หนูจันทร์ปลูกมันเภาหลังเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จตอนปลายเดือนกันยายน ปลูกข้าวเหนียว กข10 เกี่ยวไวว่าสั้นครับ
ตอนที่ผมไปกะกลางเดือนธันวาคมก่อนปีใหม่ มันแกวเริ่มเขียวงาม พ่อใหญ่ตั้งใจสิขุดมันใส่งานธาตุฯช่วงเดือนสาม
น้ำเพิ่นอุดมสมบูรณ์ดีครับเจาะบาดาลลงไปประมาณซาวเมตรน้ำใสออกสีฟ้าจางๆ ชิมเบิ่งรสชาดดี ดูดใส่ร่องมัน
ระยะเวลาสามถึงสี่เดือนเพิ่นว่าได้กำไรดีกว่าทำนา ราคาหมื่นละเก้าสิบถึงร้อยซาวมีรถมารับถึงที่
ไร่นึ่งขายได้สองสามหมื่นยุ่เด้ เพิ่นบอกว่าจั่งซั้นครับ พอกินบ่ละพ่อใหญ่ กะพออยู่ได้ บ่ถึงกับมีหนี้มีสินดอก
เอ...มันไคกว่ารับจ้างค่าแรงรายวันอยู่ในโรงงานตายว่าตั้ว บ่มีหนี้วะนิแมะ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย หนุ่มลาวสาวขะแมร์; 02-04-2017 at 14:44.
-
-
ดูแลตรวจสอบเนื้อหา
ฮานขี้เหล็ก
น้ำมันโซล่าลดมาบาทหนึ่งพร้อมกับมีธุระได้กลับทางเขาพนมรุ้งอยู่บ่เซา เที่ยวนี้ไปพ้อผักขี้เหล็กพวมป่งใบอ่อนเอ่เล่
นี่ละองค์ประกอบสำคัญอีกโตในแผนเส้นทางคืนบ้านที่คิดไว้มื้อก่นอิปู ยอดขี้เหล็กเขียวอ่อนแต่อยู่สูงไปจั้กหน่อย
บ่เป็นหยังต้ะใจประสงค์ซ่งกางเกงกะได้ซื้อนุ่งอยู่ด้อก ใจมุ่งประสงค์ต่อยอดผักขี้เหล็กเทิงฟ้าจั่งได้แบกเลื่อยฮานลง
แบกเลื่อยยนต์น้อยขึ้นงอยหง่าขี้เหล็กฮานลงมาเคิ่งต้นครับ
ยอดผักขี้เหล็กแดงอ่อนๆ ฮู้ดได้สองถ่งปุ๋ยเอามาเด็ดยอดอ่อนต้มใส่ถุงมากินกรุงเทพฯ ได้สิบถุงเต็มช่องฟิซตู้เย็นพอดี
แกงถุงนึ่งกินได้สองคาบครับ ถ้าไปซื้อคะเจ้ากินคิดเป็นเงินตกหม้อละร้อยสองร้อยพุ้นเด้ สิบถุงเงินพันกว่าค่าน้ำมันพอดี
นอกจากผักขี้เหล็กยอดอ่อนๆ ต้มแล้วกะยังมีปลาร้าสับ มีไก่สดแช่ลังน้ำแข็งติดท้ายรถมาเป็นประจำ เงินที่สิจ่ายส่วนนี้
ได้เหลือหยอดกระปุกไว้ครับ แกงผักขี้เหล็กห่อกับข้าวเจ้าไปกินโรงงาน ความฝันที่จะได้ไปเที่ยวเริ่มเห็นแสงมาอีก
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย หนุ่มลาวสาวขะแมร์; 02-06-2018 at 13:16.
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks