เมื่อแอบรักใครบางคน
เมื่อเราเฝ้าคิดถึงเขา เขาไม่รู้
เฝ้าคอยดู ความเคลื่อนไหวไม่เคยห่าง
เป็นอย่างไร อยู่อย่างไร ในทุกทาง
แอบเฝ้าดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ
เมื่อเห็นเขาเป็นทุกข์ ยิ่งทุกข์หนัก
กระวนกระวายใจ ยิ่งนักแอบรักเขา
อยากเข้าไป ปลอบใจ ให้คลายเศร้า
อยากกอดเธอ ปลอบโยนใจ ให้หายดี
แต่ก็รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้
เขามีเธอเคียงข้างกาย ให้คลายหนาว
อยู่ใกล้ชิด ติดดวงใจ ไปทุกคราว
ส่วนตัวเราคงว่างเปล่า เศร้าอย่างเดิม
หนาวใจใครทำให้ช้ำใจ
หนาวข้างในพาให้ใจเหน็บหนาว
หนาวใจนี้มีเหลือแต่ความว่างเปล่า
ใจเหน็บหนาว หนาวน้ำตาคราเธอไกล
หวังว่าเจอเธอแล้วจะหายหนาว
กลับปวดร้าวหนาวลึกในใจสั่นไหว
เจ็บอีกครั้งต้องหมดหวังนั่งเสียใจ
เจ็บอย่างไรไม่เคยโกรธ...ไม่โทษเธอ
ยามหน้าหนาว มาเยือนแล้ว เจ้าแก้วเอ๋ย
ไฉนเลย ในใจเรา เฝ้าถวิล
ยังเฝ้าคอย เช็ดน้ำตา เป็นอาจิณ
เสมือนกลิ่น หัวหอมโชย โบยพัดมา
ยามลมหนาว ฉันนั่งเฝ้า ข้างสายธาร
ที่ใหลผ่าน ลอยไป ไม่หวลหา
ใจหนึ่งนี้ อยากจะลอย ลงธารา
แต่ไม่กล้า ด้วยกลัวหนาว คราวอาบน้ำ
รือจะตัก น้ำใส่หม้อ พอให้อุ่น
พอเจือจุน ให้กายนี้ ไม่กลืนกล้ำ
คงไม่หนาว ถึงขั้วใจ ให้หลาบจำ
คงพอทำ อาบได้ ในเย็นนี้
อาบน้ำแล้ว แก้วตา มาด้วยกัน
กองไฟนั้น พี่สุมไว้ ให้อุ่นดี
นั่งผิงไฟ เอาใจเจ้า ผิงใจพี่
นับจากนี้ สองใจเรา หายหนาว........เอย
อย่าร้องร่ำคร่ำหวนรัญจวนจิต
ไปยึดติดกับฝันหม่นจนอับเฉา
ยอมให้ รัก ย่ำยีชีวิตเรา
เหมือนแมงเม่าหลงไฟตายทุรน
จะทุ่มเทรักมากสักเพียงไหน
ก็เป็นได้แค่เงาเขาไม่สน
ยิ่งดื้อดึงยิ่งบั่นทอนยิ่งร้อนรน
เหมือนคนไร้เหตุผลจนปัญญา
โดดเดี่ยวเดียวดายไร้เรื่องรัก
ไร้คนทักคนดักจองจ้องมองหน้า
มันก้อดีกลัวใครนี้ได้เห็นน้ำตา
ไม่อยากให้เธอรู้ว่าเราเศร้าใจ
วันผ่านไปใจที่เหงายังเศร้าหนัก
น้ำตาทะลักไหลนองนั่งร้องไห้
ไม่อยากให้ใครมาทำให้ช้ำใจ
แต่ทำไมใครคนนั้นทำฉันเสียน้ำตา
เมื่อมาอยู่ ณ ตรงนี้
เหมือนดั่งมีเงาใครคอยห่วงหา
แม้นความเศร้าผ่านมาทุกเวลา
แม้รู้สึกว่าเจ็บปวดมาก..ยากแก้ไข
ไม่อยากเป็นคนอ่อนแอแบบนี้
อยากเข้มแข็งเพื่อคนดีแต่ทำไม่ไหว
ไม่ได้อยากใช้น้ำตาเพื่อรั้งใคร
แต่จะฝืนได้อย่างไรเมื่อหัวใจมันอ่อนแรง
อย่าห่วงอย่ากังวลเลยคนดี
ว่าฉันคนนี้จะทนไม่ไหว
ก็แค่ร้องไห้แต่ไม่ได้หมายความว่าขาดใจ
เพียงแค่ห้ามน้ำตาที่ไหล ไม่ได้เท่านั้นเอง
น้ำตาเจ้าเอาเป็นเพื่อนเตือนยามเจ็บ
ใจหนาวเหน็บเมื่อถูกรักมาผลักไส
จึงต้องสั่งหลั่งน้ำตามาปลอบใจ
เพื่อจะใช้ล้างความจำน้ำคำเธอ
หลั่งรินรดจนหมดสิ้นคำปลิ้นปล้อน
ที่หว่านอ้อนวอนรักกันมั่นเสมอ
จึงต้องใช้น้ำตาลบอย่าพบเจอ
หยุดพร่ำเพ้อคนอย่างเธอต้องจดจำ
*(๏?ิ_?ิ๏)* เมื่อตะวันนิทรา ฟ้าจะรอพบจันทร์ ฉันจะฝันถึงเธอ *(๏?ิ_?ิ๏)*?W?lcom? T๐ Baanmaha.Com?
ทนเก็บงำจดจำความรู้สึก
ที่เจ็บลึกในหัวใจไว้ไม่ไหว
มันเอ่อล้นปนน้ำตาคราเสียใจ
มันเอ่อไหลหลั่งรินเกือบสิ้นชีวา
รักเธอนั้นมันสำคัญขนาดไหน
ถึงทำให้เสียใจเป็นหนักหนา
รักหวานซึ้งมาวันหนึ่งปวดอุรา
เจ็บทั้งน้ำตาขอบอกว่า"ยังรักเธอ"
เริ่มไม่คุ้นกับหัวใจของตัวเอง
ที่ทำเก่งเหมือนกับว่าใจเข้มแข็ง
ความรู้สึกคล้ายว่าเรานั้นแกร่ง
จึงทำแกล้งหลอกตัวตนเฝ้างมงาย
สอนตัวเองบ่อยหนนะว่ารู้เห็น
ทั้งทำเป็นไม่มองเธอแม้ใจหาย
เจ็บทั้งเจ็บตอนที่เธอไม่มากราย
จึงทำเบี่ยงบ่ายไม่สนใจไม่มีตา
นอนระทมจมทุกขด้วยคิดถึง
ทั้งแอบพึ่งน้ำตาคลายเหว่ว้า
ทำเหมือนลืมเหมือนไม่รู้ไม่นำพา
เป็นคนกล้าไร้เงาเธอ...มาเกาะใจ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks