เป็นจั้งใด๋น้อข้อยคือมาเป็นลายต่าง เป็นกะเวิ้งกะว้างคือสิไข้ป่วยปี
เหตุมันเป็นจั้งซี้ย้อนหลงมักเมียเขา ได้แต่มัวเมาคิดจ้มนำทุกแลงเช้า
ฮู้ว่าเขามีผัวแล้วทางใจกะไหวหวั่น จิตกสันต์อยู่บ่แล้วโตข้อยกะซ้างเป็น
ศีลกาเมเพิ่นกล่าวไว้ใจกะบ่หัวซา ว่าอย่ามีใจสองให้ฮิ้นตรองเด้อเจ้า
หญิงชายมีเจ้าของแล้วเซาสาอย่าตั้งต่อ พอสาอย่าอ่าวเอื้อเมียเขานั้นหากบ่ดี
เถิงสิฮูอยู่จั้งซี้ใจยังห่วงคนิงหา คอยจอบเบิงทุกเวลาทุกยามบ่ทีเว้น
เป็นจั้งใด๋กะตามถ่อนยังอาวรณซู้เพิ่น เกินว่ามักคักแท้ย้อนยอมแพ้ใจเจ้าของ
ส่องแต่ทางอยากเห็นหน้าคือปลาคอยน้ำแก่ง บ่ว่าแลงว่าเซ้าคอยถ้าว่าสิเห็น นางเอ้ย ซู้เพิ่นเมียเขาเอ้ย