ดั่งรูปการที่มีชีวิต
ก่อเกิดความคิดถึง
รูปรอยแห่งห้วงคำนึง
ติดตรึงกลางฤทัย

สายลมที่กรรโชก
สะบัดโบกให้เคลื่อนไหว
โอนเอนและแกว่งไกว
ห้วงหัวใจกันและกัน

นิยามแห่งความรัก...
ซึ้งสลักในความฝัน
ตอกย้ำในคืนวัน
กลางพระจันทร์สีน้ำเงิน

ข้ามฟ้าที่กว้างใหญ่
ข้ามหัวใจที่ผิวเผิน
คิดถึง..ที่มากเกิน ด้วยขัดเขิน..ที่จะกล่าว..คำอำลา

...ความสุขที่แท้จริง ของการได้รัก บางที ก็คือการได้เห็นคนที่เรารักได้มีความสุข กับคนที่เหมาะสม..กะเค้า...ไม่ว่าเราจะเป็นยังไง... ก็ช่างมันเหอะ... รักแท้ไม่ใช่การแย่งชิง...