ขอบคุณครับ คุณ ♥มั่วหน่าฮ่าน♥
คุณ แก้มแดงแรงใจ
ด้วยความยินดีครับผม
ขอบคุณครับ คุณ ♥มั่วหน่าฮ่าน♥
คุณ แก้มแดงแรงใจ
ด้วยความยินดีครับผม
คือคน...เช่นกับเจ้า....
ในข่มข้ามบ่พ้นข้ามแรงตรำ
เหนื่อยรินเหงือเพื่อก้อนคำประทังอยู่
กัดเคี้ยวในฝันฝากแทนหมากพลู
ประหนึ่งรู้แต่สร้างบนทางมา
รู้แต่เกิดมิรู้สิ้นยามตาย
อยู่แต่ท้องทุ่งวัวควายนั่นแหละหนา
เพราะโครตเหง้าเราหรือคือชาวนา
แต่ปู่ย่าเดิมดั้งตั้งชีวิต
จักคือคนเช่นกับเจ้านั่นละหนอ
เพียงกำเนิดเกิดก่อในที่ผิด
บ่แม่นนั่งกินเมืองอย่างเรืองฤทธิ์
ยังแรงคิดแรงฝากเพียงตรากตรำ
ในข่มข้ามบ่พ้นข้ามโรยแรงล้า
สืบชะตาหัวอกแลตกต่ำ
ถ้วนชีวิตพ้นผ่านการกระทำ
บ่เห็นคำอิ่มเอื้อเป็นเชื้อบุญ
---------------------------------------------
ลานเทวา
สดุดีชาวนาไทย
ดั่งเถื่อนเสียงสำเนียงไพร....รำพัน....ถึงเธอ....
ฟังเถื่อนสนั่นสร้อง......................................เรไร
ห่มค่ำแห่งพงไพร...................................ดั่งถ้อย
เดือนกระจ่างแสงไกล................งามแจ่ม ในนวล
สีผ่องทาบพนาพร้อย............พร่างแพร้ว โลมดง ฯ
ราตรีจรุงร้อย............................................ลำนำ
พัดผ่านในลมคำ...................................ล่องพริ้ว
เตือนตรึงอยู่ในจำ........................โชยชื่น โลมใจ
ประหนึ่งรักร่ายริ้ว.....................ซ่านซึ้ง อารมณ์ ฯ
ยลจันทร์กระจ่างแจ้ง..........................นวลจันทร์
จมอยู่แต่รำพัน.....................................พร่ำเพ้อ
คนึงผ่านคืนวัน...........................ลับล่วง ตามกาล
หวานซ่อนเพียงใจเก้อ................กล่อมร้าว หทัย ฯ
ฝากลมพร่างผ่านซึ้ง..............................ในครวญ
แทนซึ่งถ้อยสำนวน.................................นอบใช้
ยามนุชผ่านมาชวน....................น้องอ่าน คำโคลง
อันพี่ร่ายสื่อไว้........................ดั่งพ้อง เจตน์จินต์ ฯ
------------------------------------------
ลานเทวา
สรรพสัตว์..ร่ายร่างกายกางดิ้น
เพื่อได้กิน...อาหารประทังชีพ
กระเสือกกระสน....เหมือนกันปั่นแรงถีบ
...แย่งเร่งรีบเหยื่ออาหาร..เพื่อชีพตน
สร้างฐานะทิศทางลางลวงล่อ
อำนาจข้อต่อเติมเสริม...อีกหน
มนุษย์หนอ..?มิ?เมืองพอหนอใจคน..
ถีบดิ้นรนแข่งขัน...ประชันเกิน....
โค้งขุนเขา...ไกลสุดในลึกหลืบ
ใจเสาะสืบเล็มลัด..เข้าตัดไม้....
โค่นเสียหมด..ไม้ปรากฎจ้องทำลาย....
แม้เหลือร้าย....ใจมนุษย์......................สุดจะทน...
อเวตาณ..ถ่อยเถื่อนเกลื่นเมือนแม้น
โอ้ไทยแลนด์แสนอุดม..สมคิดค้น
แพ้น้ำมือ...อันมนุษย์..เรียกว่าคน..
จำใจหม่น..หนนี้อีกเนิ่นนาน.................(หมาฉะหมิง)อิอิ
สวัสดี ท่านหมาน้อย ผู้คุ้นเคยในทางคนเขียนกลอน
ด้วยความยินดีครับผม
ชายอิสระ เยี่ยมมาก ลำนำเถื่อน...จากเรือนถ่อย.....เพื่อชีวิตอิหลี 8) 8) 8)
.........วิถี.....คนกล้า.......
อย่าล้าแรงเลือน
อย่าเชือนในชีวิต
อย่าหลงทางผิด
อย่าวิปริตตามสังคม
จงก้าวอย่างคนกล้า
รู้นำพาขันติข่ม
สัจธรรมนำนิยม
อุดมการณ์สานชีวี
-------------------------------
ทระนงเถิดเจ้า
กับรอยเท้าที่ย่ำสร้างเป็นทางหน
เราจักเดินในกระบวนของมวลชน
ผู้ทุกข์ทนข้นแค้นในแผ่นดิน
รุ่นต่อรุ่นครุ่นงามในความคิด
ศักดิ์และสิทธิ์เทียมกันมิผันผิน
เกิดแต่ตัวหัวใจไหวโบยบิน
สู่ธานินทร์คนกล้าอย่างท้าทาย
ชูธงท้าอำนาจคนชาติชั่ว
อย่าเกรงกลัวในทางที่ย่างหมาย
แม้นชีพต้องมาดับลับมลาย
ย่อมมิอายดินฟ้าศรัทธานี้
ทระนงเถิดเจ้า
ในรอยเถ้าวีรชนบนวิถี
กี่ร่างลับในหนย่อมผลมี
สถิตดีแจ้งไว้ในโลกา
-------------------------------
ลานเทวา
[wma=380,70]http://phutanow41.googlepages.com/05-mayhetjarkmooban.wma[/wma]
เพลง หมายเหตุจากหมู่บ้าน ของ หงา คาราวาน ครับผม
คอย.....สู่โลกหน้า ( พ่อมารับแล้วลูก )
ร้อนในแรงแสงตะวันอันระยับ
ชื้นเหงื่อซับรินหยาดมิขาดสาย
เหลียวแลย้อนแม่คอนหาบสาบกลิ่นกาย
ลูกใกล้ตายอยู่ในเรื่อนหรือเชือนแช
มินานอยู่ที่พ่อสิ้นไร้ดินกลบ
เงินทำศพหวังจากใครไหนแยแส
ร่างพ่อหายจากหนไร้คนแล
ยังเพียงแม่ที่สืบข่าวอย่างร้าวใจ
ไปกับเรือเรือไยไม่พากลับ
แม่นั่งนับคืนวันอย่างหวั่นไหว
มิอยากคิดมิอยากเห็นที่เป็นไป
สู่หนใดไม่รู้อดสูนัก
เรื่องจริงเห็นเป็นเรื่องเล่าอันเศร้าจิต
แลชีวิตมรสุมไยรุมหนัก
เหมือนไม่มีเวลาใดจะให้พัก
เรือนเปี่ยมรักสิ้นร้างลงกลางครัน
ผ่านหลายเดือนเลือนลาน้ำตาตก
แลหัวอกข้านี้ไร้ที่ฝัน
ผัวก็หายสิ้นลับดับชีวัน
ลูกน้อยพลันป่วยไข้แลใกล้ตาย
ข้าวก้นถังประทังมื้อคือวันนี้
สองชีวีวันพรุ่งมุ่งใดหมาย
แม่นั่งอ่อนอุราล้าแรงกาย
ส่วนลูกชายนอนซมรอลมลับ
ไม่มียามาบรรเทาให้เจ้าดอก
แม่ไร้แรงจะออกไปหยิบจับ
ไปที่ไหนเขาไม่จ้างเขาไม่รับ
จะหาทรัพย์ใดมารักษาเล่า
นอนเถอะนะไอ้น้อย
หลับตาคอยคืนฝันวันเก่าเก่า
คอยพ่อแกกลับมาพร้อมยาบรรเทา
คอยเรือลำของเราหวนคืนมา
แม่จะแกงส้ม.......ปลาเก๋า
แม่จะเผา........ปูก้ามหนาหนา
รับขวัญ.........วันพ่อคืนฝั่งมา
ด้วยสุรา.......แลขนมนมเนย
หลับเถอะนะ.......ลูกหลับ
พ่อเจ้ามารอรับ.......แล้วลูกเอ๋ย
ไปขึ้นเรือ.....ของเราอย่างเคย
แล้วแล่นเลย....ลอยไปสู่ฟากฝัน
อรุณรุ่งปรุงแสงแต่งฟ้าใหม่
เราคงได้สิ้นทุกข์สบสุขสันต์
ครอบครัวคงพร้อมหน้าพร้อมตากัน
ในโลกที่แสงตะวันสิ้นแรงร้อน
------------------------------------
ลานเทวา
เอากำลังใจมาเติมให้ครับ... 8) 8)
ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...
Bookmarks