[size=14pt]ล้มละลาย....ในหน
ระแหงดินถิ่นเถื่อนแสงเคลื่อนคล้อย
นับสิบร้อยแต่เนิ่นเกินแรงไส
สากผิวดินถมซากลำบากใจ
ตะวันไหวแรงโรยอยู่โดยเดียว
ประโคนจะโค่นแล้ว
สัมพันธ์แผ่วมิตราตรึงคนึงเกี่ยว
เขามีก้อนเงินกองเราหมองเซียว
ใช่ประเดี๋ยวในหนที่ดลเดิน
ระเหิดหายที่หมายหวัง
ทิ้งถิ่นรังสะทกระหกเหิน
เขาวางเงินมาจองเป็นกองพะเนิน
เราจำเดินทิ้งร้างในทางจร
ธ ก ส ที่ขอผลัด
จะครบนัดอีกคราพาใจอ่อน
แปลงสุดท้ายในสินคือดินดอน
กับเรือนนอนแต่เกิดกำเนิดมา
ขายเถอะหนอ ??
จะหวังรออะไรในยะถา
กองหนี้ท่วมอ่วมใจไร้ปัญญา
สร้างทำมาแต่นมนานดักดานจน
-------------------------------------------
ลานเทวา[/size]
Bookmarks