สายลมผ่านพลิ้มพรมตรงใบหน้า เย็นชุ่มช้ำจับอุราคราหมดฝน
เหมือนหัวใจหมดรักใครบางคน น้ำตาปนเปื้อนน้ำใจให้อาวรณ์
รู้บางไหม ว่าเอาใจใครไปด้วย โปรดจงช่วยเอามาคืนจะได้ไหม
อยู่ทางนี้ไม่มีแล้วซึ่งหัวใจ มองสายตาหมดยื้อใยไม่อาทร
หรือเป็นเพราะว่าห่างเหินจึงเหินห่าง ระยะทางเปลี่ยนจิตใจได้จริงหรือ
จากวันนี้คงต้องยอมพร้อมรับมือ ต้องฝึกปรือกับหัวใจ ไม่มีเธอ..................
Bookmarks