ขออัญเชิญเอาหลักธรรมนี้มาโพสต์ไว้ในบ้านมหา เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติ ของผู้สนใจสืบต่อไป

ไม่มีอะไรเป็นที่พึ่งในโลกนี้ที่จะประเสริฐเท่ากับธรรมะ
เราทั้งหลายจงอย่าอยู่อย่างเป็นผู้ไร้ที่พึ่งเลย จงอยู่อย่างเป็นผู้มีที่พึ่งเถิด

ธรรมะอันประเสริฐเลิศสุดที่พระองค์สอนให้เราดู เรารู้ เราเห็น
ทำให้แจ้งประจักษ์ มันมีอยู่ในตัวเรา ในใจเรา

เมื่อรักษาใจได้แล้ว ก็เท่ากับรักษาสิ่งทั้งหลายทั้งปวง
ชีวิตที่ดำเนินอยู่ ไม่มีอะไรที่น่าเสียดายเท่ากับชีวิตที่ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์

เวลาที่สำคัญในชีวิตของคนเรา คือปัจจุบันนี้ ขณะนี้ วันนี้
ภาระกิจที่สำคัญคือการเจริญธรรมะ ทั้งเกื้อกูลตน และผู้อื่น

อะไรที่เป็นประโยชน์ทีจะเกื้อกูลผู้อื่น เราก็พึงทำเถิด
โลกนี้เป็นสิ่งอาศัย ไม่ใช้เป็นของอยู่ ชีวิตจริงต้องเป็นอยู่ด้วยธรรม

สิ่งใดใครทำสิ่งนั้นก็ได้ผลเอง
พระพุทธเจ้า เป็นผู้นำ พระธรรม เป็นเครื่องชี้ พระสงฆ์ เป็นผู้บอกผู้แนะนำ

ผู้ที่จะพ้นทุกข์ภัยอันตรายต่อชีวิต ถึงสิ่งความสวัสดีแห่งชีวิต ก็เพราะความปล่อยวาง
อารมณ์ที่มีสติสัมปชัญญะเข้าครองจิต นั้นแหละคือ การเจริญธรรมะ

ไม่ว่ากาม ไม่ว่าเกียรติ ความได้ความมีเป็นอะไรในโลกีย์ทั้งหลาย
ทั้งลาภ ยศ สรรญเสริญ สุขทางเนื้อหนัง มายาทั้งสิ้น

ถ้าข้างในมันหยุด ตา หู กระทบกับรูป เสียง ก็ไม่มีความหมายอะไร
ในทางที่จะให้เกิดความทุกข์เดือดร้อน

อย่าปล่อยให้เวลาฆ่าเราโดยเปล่าประโยชน์ จงใช้เวลาให้เป็นประโยชน์
มากที่สุดในการมีชีวิต

วันสุดท้ายที่เราไป เราก็ทิ้งทุกอย่างหมด ไม่มีอะไรไม่มีใครแบกอะไรไปได้
หมู่สัตว์ทั้งหลายไม่มีสมบัติของตนที่แท้จริง จำต้องละจากสิ่งทั้งปวงไป

ด้วยหลักธรรมนำแนวทางวางชีวิต
ชี้ทางผิดทั้งชั่วดีควรศึกษา
ปฏิบัติให้ตามแนวแห่งปัญญา
จักนำพาชีวิตตนพ้นภัยพาล