รู้สึกตัวเองว่าอยู่ไม่ไหว เพิ่งสำนึกได้ วันที่ไม่มีเธอตรงหน้า ซึ้งแล้ววันนี้ สิ่งที่ฉันมองข้ามตลอดมา คือสิ่งเดียวที่มีค่าของสายตาและหัวใจ มองเห็นความหมายของใครคนนั้น ยอมรับความสำคัญ ว่าสิ่งที่สูญเสียมันยิ่งใหญ่ ซึมซับคุณค่า แต่เป็นเวลาที่สายเกินไป ทำได้แค่เสียใจ กับเกลียดตัวเองต่อไปเท่านั้นเอง
ปล่อยมือคนตรงนี้ดีกว่า เพราะมือเขาคงมีค่ากว่าฉัน ความรัก..เรารู้จักเพื่อผูกพัน สุดท้ายซักวันก็ต้องหันหลังจากกันไป
ในขณะที่ฉันกำลังว้าวุ่น เธอคงกำลังอบอุ่นอยู่กับรักครั้งใหม่ ในขณะที่ฉันต้องการกำลังใจ เธอคงมอบความห่วงใยให้ใครอีกคน ในขณะที่เธอมีเขา คอยเคียงข้างเป็นเงาทุกแห่งหน ความเป็นไปของใจใครบางคน ก็คงไม่พ้นมีความสับสนตามเป็นเงา
ลืมฉันแล้วใช่ไหม ถึงเงียบหายไปอย่างนี้ เจ็บปวดรวดร้าวสิ้นดี ไม่มีแม้แต่เงาเธอ
บอกตัวเองไม่ได้รักเธอ แต่ทำไมยังเผลอแอบน้อยใจ เมื่อเห็นเธอเดินไปกับใคร ไม่รักแล้วทำไม น้ำตา ยังไหลริน
ยอมรักเธอทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ได้อะไร ยอมทุ่มเทใจแม้รู้ว่าเธอมีใครที่ไม่ใช่ฉัน ยอมทุ่มเทแม้เธอไม่เห็นความสำคัญ เคยถามตัวเองเหมือนกันว่าที่ทำอย่างนั้น..ทำให้ได้อะไร..
มันต้องมีคนอยู่คนไป เธอบอกฉันไว้อย่างนั้น แน่นอนคนที่จะไปคือฉัน เพราะเธอไม่เห็นความสำคัญของฉันเลย
ยังคงจำได้ดี ณ ที่ตรงนี้เคยมีเธอยืนใกล้ๆ ภาพเก่าๆบนหนทางไม่เคยลางเลือนไป อ้อมกอดความห่วงใย โอบเราไว้ให้ผูกพัน ทุกอย่างยังคงเดิมอยู่ที่นี่ ต่างกันที่วันนี้ ไม่มีเธอยืนมองฟ้ากับฉัน รอคอยตลอดมา เพราะเชื่อมั่นว่าสักวัน ใครบางคนที่ร่วมฝัน- -จะกลับมาเคียงกัน อย่างเคย
เคยไหม อยู่กับความเหงา ที่รุมเร้าจนร้องไห้ ถ้าเคยคงเข้าใจ ว่าฉันรู้สึกอย่างไร ในตอนนี้ - -
ขอบคุณที่ทำเมินเฉย ขอบคุณที่ทำให้คนคุ้นเคยร้องไห้ ขอบคุณที่แอบไปมีใครๆ ขอบคุณที่ทำให้เป็นฝ่ายเสียดายวันเวลา ขอบคุณทุกๆอย่าง ที่เราสองได้ร่วมสร้างกันไว้ ขอบคุณที่เป็นผู้สร้างและทำลาย เหมือนกับว่าคุณค่าและความหมายมันไม่มี
Bookmarks