มันหมดสิ้นความหวังพังแล้ว
ไม่ต้องแจว...ไปต่อพอเถอะหนา
หยุดลมหายใจที่ให้เขาทุกเวลา
หยุดห่วงหา...(คนไกลอย่าไปจำ)..
เวลาล่วงเลยมานั้นมันนานเนิ่น
อย่ามัวเพลิน...กับเศร้าเฝ้าถลำ
เรื่องลวง ลวง อย่าเก็บมาครอบงำ
จะยิ่งทำ...ให้ใจต้องท้อทรมาน...
จบแล้วความรักเราครั้งเก่าก่อน
บทละคร...ของใจคราวร้าวราน
ผ่านไปแล้วช่วงเวลาน่าสงสาร
อย่าเล่าขาน...ให้รู้สึกคอยนึกถึง...
จากนี้ไป...ฉันจะหัด...ลองหยัดยืน
จะยิ้มรื่น...เป็นหญิงร้าย...หมายเลขหนึ่ง
จากนี้ไป...ลืมเรื่องราว...คราวเคยซึ้ง
เธอจะอึ้ง...คนนี้ไม่...มีอ่อนแอ...*จะยิ้มร่า ทั้งน้ำตา* อิอิ
Bookmarks