บ่เห็นหน้า เห็นแต่นากะพออยู่ เห็นแต่แพพาดหั้ว ปานได้นั่งนำซันแหล่ว นางเอ๋ย
บ่เห็นหน้า เห็นแต่นากะพออยู่ เห็นแต่แพพาดหั้ว ปานได้นั่งนำซันแหล่ว นางเอ๋ย
แม่นบ่ออ้ายเอ้ย น้องนี้คือกัน เถิงบ่อได้เห็นหน้าอ้ายเห็นจดหมายกะพออยู่ เหลียวเห็นควายบักตู้พอปานได้นั่งเฮียง นั้นแหลว (สมมติเป็นผู้ญิงตอบ)
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
Bookmarks