ดั่งรูปการที่มีชีวิต
ก่อเกิดความคิดถึง
รูปรอยแห่งห้วงคำนึง
ติดตรึงกลางฤทัย
สายลมที่กรรโชก
สะบัดโบกให้เคลื่อนไหว
โอนเอนและแกว่งไกว
ห้วงหัวใจกันและกัน
นิยามแห่งความรัก...
ซึ้งสลักในความฝัน
ตอกย้ำในคืนวัน
กลางพระจันทร์สีน้ำเงิน
ข้ามฟ้าที่กว้างใหญ่
ข้ามหัวใจที่ผิวเผิน
คิดถึง..ที่มากเกิน ด้วยขัดเขิน..ที่จะกล่าว..คำอำลา
...ความสุขที่แท้จริง ของการได้รัก บางที ก็คือการได้เห็นคนที่เรารักได้มีความสุข กับคนที่เหมาะสม..กะเค้า...ไม่ว่าเราจะเป็นยังไง... ก็ช่างมันเหอะ... รักแท้ไม่ใช่การแย่งชิง...
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
ท่านผู้อาวุโส ท่านโป๊ยก่าย
ท่านมากมายอารมณ์คมกวี
ในวันนี้ได้อ่านผ่านเข้ามา
จะขอวาดลีลาหน้าจินตกวี
ข้าผู้น้อยขอคล้อยเดินห้อยตาม
หากท่านห้ามข้าจะหยุด ณ จุดนี้
หากอนุญาตขอท่านเอ่ยปากฝากวจี
จะบรรจงวงกวีตามพี่ท่าน
มิบังอาจรับคำชมคารมณ์ปราชญ์
เหมือนดังสาดเชื่อเพลงลงเปลวไฟ
ข้าผู้น้อยด้อยปัญญาระอาใจ
เหตุไฉนหรือจะกล้าท้าพาที
ตัวท่านเองยอดกวีวาทีกล้า
เชิญท่านมาให้แนวทางอย่างอาจหาญ
ขอน้อมรับนำประเด็นเป็นผลงาน
ช่วยสร้างสรรบทกวีที่สวยงาม
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
ม่วนๆ คักเนาะคารมผุบ่าวหนองคาย..เอิ้กๆๆ.
มองต่าง..อย่างปลง
ห้วงแห่งความคิดถึงเข้ามาหา
มอท้องฟ้านภาไกลใจอยากถาม
เหตุไฉนไร้ทุกข์โศกโลกสวยงาม
ฟ้าสีครามสวยสดใสไปทั่วแดน
ฟ้าแสนสวยด้วยเหตุที่มีความรัก
คอยทายทักตักเติมให้สุขใจแสน
ก่อนเคยช้ำคำรักหวานผ่านมาแทน
รักหวงแหนแทนความโศกโลกสวยงาม
ห่วง.........ว่าฉันจะไม่มีธอในวันข้างหน้า
ห่วง.........เพราะเธอและฉันใกลกันยิ่งนัก
ห่วง.........เพราะรักเธอมากจนเกินไป
ห่วง.........ว่าจะไม่มีใครเอาใจเธอเท่าฉัน
ห่วง..........เช้าห่วงเย็นไม่มีเว้นแต่ละวัน
ห่วง..........ในความสัมพันธุฉันและเธอจักต้องหมดไป
หวง........ฉันคงไม่มีสิทธิ์
หวง........เพราะคนสนิทเธอมีอยู่
หวง........คงเป็นไปแต่ความคิด
หวง........นั่นคงไม่ใช้แน่
หวง........ต้องยอมแพ้กับความจริง
หวง.......ด้วยทุกสิ่งเธอมีพร้อม
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
ขอแสดง ความเคารพ ปรบมือให้
และเป็นกำ ลังใจ ให้เสมอ
แม้นห่างหาย ไปบ้าง ไม่ได้เจอ
แต่ยังคิด ถึงเธอ อยู่ทุกวัน
ขอแสดง ความนับถือ ยอดกวี
ทั้งวาที ที่เขียนไว้ อย่างสร้างสรรค์
เป็นหนึ่งคน ที่มาเติม แรงใจกัน
ขอให้ท่าน ช่วยแต่งเพิ่ม บทกลอน
อย่าหายนาน คนรอพาล เพลียคอยหา
คอยตั้งตา ให้นำพา ว่าชวนหัว
ชอบในความ อารมณ์ขัน ไม่ถือตัว
ห้วงคิดถึง ใจระรัว รอโผล่มา
....โอ๊ะ โอวว..
ไม่หายนาน คงต้องพลาน มาพบเธอ
คิดถึงเธอ นอนละเมอ เธอรู้มั๊ย
อยากเห็นหน้า ทุกเวลา ที่จากไป
คงมีใคร คอยเอาใจ ใช้มั๊ยเธอ
คิดถึงจริง จริงอย่างคิด ไม่ปิดบัง
ฉันนี้ยัง ยังมีเธอ อยู่คนเดียว
ไม่ข้องเกี่ยว กับคนใด นอกจากเธอ
ชะลันลา มายังไง ไม่ได้ทัก
เรารู้จัก กันมะไหร่ ใคร่อยากถาม
ไม่เป็นไร เมื่อคิดถึง ขอคล้อยตาม
งั้นคิดถึง ตัวคุณบ้าง ไม่ว่ากัน.
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks