+(ชั่ง)..ช่างก่อสร้าง+

[sompoi]

...อพาย์ทเม้นท์ที่ฉันอาศัยอยู่ ตั้งอยู่ในกรุงเทพ. เมืองที่เป็นสวรรค์และที่อยู่สำหรับ เหล่า เทพ เทวดา หรือ แม้แต่นางฟ้า ..(แปลความหมายตามชื่อเมือง)..แต่ทว่า คงไม่ใช่สววรค์สำหรับชนชั้นติดดิน กรวดทราย กรรมกร ก่อสร้าง อย่างที่แรงงานและสิ่งที่พวกเขาได้ก่อ และสร้างไว้มากมาย อย่างตึกสูงระฟ้า ไว้เพื่อสำหรับชนชั้นเทวดา ได้อยู่อาศัย..

..ห้องที่ฉันอาศัยอยู่เช่นกัน เป็นตึกสูงหลายชั้น และมีพนักงานทำความสะอาด ช่างประจำอพาย์ทเม้น ..มีอยู่วันหนึ่งฉันค้นพบว่าห้องของฉันประตูมุ้งลวดมันชำรุด ..ฉันจึงวานช่างให้มาช่วยซ่อมแซม ..เค้าก็กุลีกุจอ จัดแจงเดินถือเครื่องมือตามฉันมาถึงห้อง จากนั้นก็สอบถามถึงปัญหา และจัดแจงงานของเขาอย่างใส่ใจ ขณะที่เค้ามุ่งอยู่กับงานของเค้า ฉันก็อยู่ในห้องไปด้วยอย่างขัดเขิน เดินไปเดินมา พร้อมกับจัดแจงเก็บข้าวของกระเป๋าสตางค์ให้เข้าที่ทาง ช่างก็ดำเนินงานของเค้าต่อไป..

..จวบจนสักพักใหญ่เค้าบอกว่าล่องที่ใช้เลื่อนประตูไปมาเสีย ต้องทำการเปลี่ยน คงต้องเสียเวลาถึงช่วงกลางวัน เพราะต้องสั่งซื้อใหม่ ฉันรับทราบและเข้าใจ ..พรางมองเห็นหน้าตาที่มีเหงื่อไหลออกมาด้วยความร้อนของอุณหภูมิเมืองหลวง ..ฉันจึงเอ่ยปากบอกเค้าว่า
"คุณพักดื่มนําก่อนก็ได้นะ เชิญเลยตามสบาย" ฉันผายมือไปทางกระติกนําที่ตั้งอยู่ในห้อง ช่างคนนั้นยิ้มบนใบหน้ามอมๆ พร้อมตอบสั้นๆ "ครับ" ..จากนั้นฉันก็ปล่อยเค้าทำงานต่อไป ช่างตั้งใจทำงานอย่างเงียบงันไม่เอ่ยอะไร และไม่เห็นเค้าแตะต้องนําดื่มเลยสักแก้ว ..

..ตกช่วงบ่ายเค้ากลับมาพร้อมเครื่องมืออย่างครบครัน คราวนี้เห็นเค้าถือขวดนําส่วนตัวมาด้วย จัดแจงทำงานของตัวเองต่อไปจนเสร็จสิ้น..และก่อนหน้านั้นฉันได้ข่าวไม่ดีเกี่ยวกับการเข้าปล้น ทำร้ายคนในหอพักอย่างหนาหู จึงได้วานให้เค้าช่วยติดโซ่คล้องประตูอิกชั้นหนึ่ง รองจากกุญแจลูกบิดเพียงชั้นเดียว เค้าก็ตอบตกลง และจัดแจงทันที ด้วยอากัปกิริยาอันที่ซื่อสัตย์และมุ่งมั่นต่องานโดยไม่บ่นสักคำ ชั้นเลยพลอยได้ชวนเค้าคุยบ้างว่าเค้าได้เงินค่าจ้างเท่าไหร่ ในแต่ละวัน ครอบครัวเป็นอย่างไร..จากการพูดคุยพอสรุปได้ว่า งานและเงินที่เค้าได้รับช่างไม่สมดุลย์กันเลย เค้ามีลูกน้อยอีกคนที่ต้องดูแล อายุสี่ขวบแล้วแต่ยังตัวเล็ก แคระแกรน เทียบไม่ได้เลยกับหลานชายตัวอวบโตของฉันซึ่งอายุเท่ากัน..

..ฉันได้นั่งคิดในขณะที่มองเค้าทำงานไปด้วย ..ช่างพวกนี้เค้าสามารถทำความสะดวกสบายให้เราได้ทุกอย่าง ในขณะที่เราไม่สามารถทำเองได้..เค้าทำได้.. เราไว้ใจ.. วางใจให้เค้ามาช่วยก่อสร้าง..กันสิ่งที่คุ้มกันความปลอดภัยให้เรา..แต่ขณะเดียวกันเรากลับไม่ไว้ใจเขา..ในสิ่งของในห้องของเรา..

..พอเสร็จงานเขาเอ่ยสั้นๆ ด้วยใบหน้าอันโล่งใจว่า"เสร็จแล้วครับ" ฉันกล่าวขอบคุณเขา
ภายในใจอยากจะเดินไปหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ที่นำไปจัดแจงไว้เป็นอย่างดีในตอนแรก แต่ก็ได้คิดอีกว่า เค้าจะรู้สึกอย่างไรหนอ กับสิ่งที่ฉันจะทำไปตรงนั้น..ในเวลาตรงนั้นก็ไวไปที่จะรอให้ฉันได้ตัดสินใจ ช่างเดินหันหลังจากไปซะแล้ว...

...ฉันก็ได้แต่เอ่ย.."ขอบคุณช่าง"อย่างเงียบๆในใจ....

[ไก่น้อย]

บางทีคนเราก็ตัดสินความเป็นมนุษย์(ที่มีจิตใจงดงาม)ไม่ได้จากอาชีพ การเเต่งตัว ....แต่เขามองกันที่จิตใจ ที่น้อยคนนักจะเข้าถึง

ขอบคุณบทความดี ดี ที่มีเเง่คิดมากๆคะ ...เยียม 8)

[ท้าวอ๊าส]

แบบว่าระแวงความปลอดภัยกับคนที่มาติดตั้งอุปกรณ์กันภัียว่าจั่งซั่นแม่นบ่สาวไก่น้อย บ่าวอ้าสผีบ้าซึ้งในบทความหลายเด๊

[โป้ยก่าย]

สิ่งที่เป็นอยู่ของสังคมมนุษยโลกที่หลีกเลี้ยงไม่ได้ก็คือชนชั้นวรรณะ
มันกลายเป็นช่องว่างระหว่างคนที่มีฐานะดีกลับคนที่เป็นชนชั้นต่ำ
เพราะฉะนั้นการวางตัวของคนจึงกลายเป็นพฤติกรรมของคนในสังคมโดยอัตโนมัติ
บางครั้งเราอาจลืมนึกถึงศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ของเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย
ที่ได้ร่วมเกิดแก่เจ็บตายด้วยกัน ถ้าหากจะมองเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์เรา
มันก็คงไม่แปลกอะไร แต่ถ้าหากเรามองถึงคุณค่าของคนเราแต่ละชีวิตแล้ว
เชื่อเหลือเกินว่าการอยู่ร่วมกันของคนในสังคมโลกนี้จะต้องมีความสุข
เพราะอย่างน้อยที่สุดถ้าเราทุกคนให้ความสำคัญในประเด็นที่กล่าวมานี้แล้ว
ความเมตตา ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่จะต้องเกิดมีขึ้นในใจของมนุษย์เราทุกคนอย่างแน่นอน

[สะแบงทุ่ง]

ขอบคุณ..สำหรับคำว่า "ขอบคุณช่าง" แม้จะอยู่แค่ในใจ
คงไม่มีใคร ซาบซึ้งกับคำว่า "ช่าง" ที่ใครๆ เรียกขานแทนตัวเขา ได้ดีกว่าคนที่หาเลี้ยงชีพ ด้วยวิชาช่าง
:)