เธอนั้นอยู่บนคอลโดอันโอ่อ่า
ฉันก้มหน้าอยู่สลัมน้ำท้วมขัง
แสนแออัดยัดเยียดเบียดเสียดจัง
น้ำท้วมขังยุงแมลงคอยรบกวน
ต่างกันไกลไม่อาจเอื้อมเทียมเธอได้
แต่ว่าใจกลับไฝ่เพ้อให้โหยหวน
รู้ทั้งรู้ว่าต่างกันไม่คู่ควร
กลับปั่นป่วนไฝ่ทยานสูงเกินจริง
คงไม่มีโอกาสเป็นไปได้
เพ้อฝันไปก็ไร้ค่าระอายิ่ง
ควรยอมรับกับฐานะที่เป็นจริง
เพราะทุกสิ่งต่างกันไกลอย่าหมายเลย
Bookmarks